Ξημερώνει αύριο η μεγάλη εορτή των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων του Χριστού, Πέτρου και Παύλου. Των δύο αυτών ιερών μορφών της Χριστιανικής Εκκλησίας. Δύο άνδρες με διαφορετικά χαρίσματα, διαφορετική πορεία ζωής, αλλά κοινό τέλος για την αγάπη του Χριστού.
Θέλησα λοιπόν σήμερα, να χαράξω λίγες γραμμές με σεβασμό και αγάπη για τον ένα εκ των δύο, εκείνον που έφερε το φως της Χριστιανικής Πίστεως στην Πατρίδα μας, εκείνον που δικαίως χαρακτηρίστηκε ως ο πρώτος, μετά τον Ένα...
Όταν πρωτοδιάβασα τις Πράξεις των Αποστόλων, θαύμασα αυτόν τον Σαούλ που μετέπειτα παρέμεινε στο προσκήνιο της Εκκλησιαστικής ιστορίας ως ο Παύλος, ο Απόστολων των Εθνών, η μέριμνα πασών των Εκκλησιών, ο διαπρύσιος κήρυκας του Ευαγγελίου Ιησού Χριστού του Σταυρωμένου και Αναστημένου. Του Παύλου που αιχμαλωτίστηκε από τα δίχτυα της ευαγγελικής αγάπης, όταν στο δρόμο για την Δαμασκό, ένα όραμα έγινε αιτία να αλλάξει ολάκερη η ζωή του, ένα όραμα και μια ερώτηση: ''Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις; ''
Γεννημένος στην Ταρσό της Κιλικίας στις αρχές του 1ου αιώνος, ο Σαούλ, γεννιέται από Ιουδαίους γονείς, έχοντας κληρονομήσει την Ρωμαϊκή υπηκοότητα από τον πατέρα του. Ο Σαούλ, διδάσκεται με επιμέλεια τον Ιουδαϊκό Νόμο γενόμενος άρτιος γνώστης και διαχειριστής της Ραβινικής διαλέκτου!
Και όμως! Ο Θεός, τον προορίζει για κάτι άλλο. Τον διαλέγει ο Ιησούς Χριστός ανάμεσα σε πολλούς, όχι σε μια οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του, αλλά σε μια συγκεκριμένη, όταν εκείνος, ''περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν παραδόσεων'' (Γαλ. 1,14), δεν διστάζει να εκδιώξει την Εκκλησία χωρίς να γνωρίζει πως η συνάντηση του με τον Ιησού Χριστό στον δρόμο για την Δαμασκό θα του άλλαζε ολόκληρη την ζωή του.
Ο ίδιος, σε πολλά σημεία των επιστολών του, περιγράφει με γλαφυρό λόγο την προηγούμενη ζωή του, καθώς και την μεγάλη αυτή συνάντηση με τον Ιησού που ο ίδιος εξεδίωκε. Όμως, ο Θεός δεν βλέπει με τα ανθρώπινα μάτια! Βλέπει κατευθείαν στις καρδιές των ανθρώπων. Έτσι επιλέγει πρόσωπα που θα τον υπηρετήσουν χωρίς αυτά να το γνωρίζουν. Ο ίδιος ο Παύλος αργότερα θα πει πως:'' οὓς δὲ προώρισε, τούτους καὶ ἐκάλεσε, καὶ οὓς ἐκάλεσε, τούτους
καὶ ἐδικαίωσεν, οὓς δὲ ἐδικαίωσε, τούτους καὶ ἐδόξασε'' (Ρωμ. 8,30) περιγράφοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο αυτή την κλήση Του Θεού χάριν της οποίας ο ίδιος, θα δώσει ακόμα και των ζωή του για τον Χριστό, κάτι που το περιμένει λέγοντας: ''εμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος'' (Φιλιπ. 1,21).
Αγωνίζεται για να σπείρει τον Λόγο της Ευαγγελικής αγάπης εις πάντα τα έθνη με οποιοδήποτε κόστος. Θέλει όσο προφταίνει να μεταδώσει την αλήθεια του Ευαγγελίου παντού. Αντιμετωπίζει κινδύνους, φυλακίσεις, μαρτύρια αγόγγυστα. Στο ενδέκατο κεφάλαιο της Β' προς Κορινθίους επιστολής του, περιγράφει αυτά τα κατά Χριστόν παθήματα: '' ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα,
νυχθήμερον ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· ὁδοιπορίαις
πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ
ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις
ἐν ψευδαδέλφοις· ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις
πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι''( Β' Κορ. 11, 24-27).
Έφθασε μέχρι το κέντρο της Αρχαιοελληνικής σκέψης και φιλοσοφίας. Δεν προσπάθησε να την μειώσει, αντίθετα την γνώρισε και την σεβάστηκε, όταν στην Πνύκα των Αθηνών, μπροστά σε Στωικούς και Επικουρείους φιλοσόφους μίλησε για τον άγνωστο Θεό, λαμβάνοντας αφορμή από τον βωμό που η ευσέβεια των Αθηναίων είχε δημιουργήσει χαρακτηρίζοντας ακόμα και τους υπόλοιπους βωμούς ως ''σεβάσματα'' καθώς και τους Αθηναίους ως βαθύτατα θρησκευόμενους έναντι των άλλων (Πραξ. 17,22). Δεν τους προσβάλλει, δεν μειώνει την θρησκευτικότητα τους, αντίθετα εξαίρει την πίστη τους και ταυτόχρονα τους μιλά για έναν Θεό που οι ίδιοι δεν γνωρίζουν. Έτσι ο σπόρος του ευαγγελίου έρχεται να καρποφορήσει σε γόνιμο έδαφος και να συνενώσει την φιλοσοφική σκέψη με την Θεολογία! Πόσο αρμονικά θα μπορούσαν να συμπορευτούν η Σωκρατική σκέψη με την Παύλεια θεολογία εάν αυτοί οι δύο μεγάλοι άνδρες είχαν την ευκαιρία να διαλεχθούν μεταξύ τους...
Στις τέσσερις αποστολικές περιοδείες του, διασχίζει χώρες, διαπλέει θάλασσες για να κηρύξει το Χριστό. Αντιόχεια, Έφεσος, Γαλατία,Κύπρος, Ρώμη αλλά και πόλεις Ελληνικές, με πρώτη την Νεάπολη την δική μας Καβάλα όπου στους αρχαίους Φιλίππους παρά τον Ζυγάκτη ποταμό βαπτίζει την Λυδία την Φιλιππισία την πρώτη Ευρωπαία Χριστιανή! Όπου πηγαίνει δημιουργεί και μια χριστιανική κοινότητα: Φίλιπποι, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Κόρινθος, έργα των χειρών του, χωρίς ποτέ να δεχτεί πως ο ίδιος είναι ιδρυτής των Εκκλησιών, όπως ακούς μερικούς να προσθέτουν σήμερα μνημονεύοντας το ιερό όνομα του '' του και ιδρυτού της Εκκλησίας ημών...'' Αν τους άκουγε θα τους επέπλητε με τον ίδιο τρόπο που επέπληξε τους άτακτους της Εκκλησίας της Κορίνθου όταν τους γράφει: ''μεμέρισται ὁ Χριστός; μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν; ἢ εἰς τὸ
ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε;''( Α. Κορ.1,13).
Όταν ήρθε η ώρα του μαρτυρίου, αποχαιρετά με την τελευταία από τις επιστολές της αιχμαλωσίας του, μέσα από την φυλακή του τα ευλογημένα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού! Αποχαιρετά τα γήινα για να λάβει τα ουράνια, να ξεπεράσει το στρώμα του ''τρίτου ουρανού'' που οραματίσθηκε (Β' Κορ. 12,2) και να σταθεί δίπλα στον αγαπημένο Ιησού... Αποχαιρετά την Εκκλησία με λόγο καρδιακό στο κύκνειο άσμα του, έτσι όπως αυτό διασώζεται στην Β' προς Τιμόθεον επιστολή του. Εκεί ο Παύλος, ασθενής και ταλαιπωρημένος από τον σκόλοπα της σαρκός του, αναμένει την στιγμή που ο θάνατος θα τον οδηγήσει στην ζωή! Επισφραγίζει με τα τελευταία αυτά λόγια μια πορεία μαρτυρίας και μαρτυρίου...
Θέλω λοιπόν να κλείσει ο ίδιος το κείμενο μου αυτό. Και Τον παρακαλώ να συνεχίζει να μας εμπνέει μέσα από τα άφθαρτα στον χρόνο έργα Του ώστε να δίνουμε καθημερινά τα πάντα για την δόξα Του Χριστού! Τον σκέπτομαι δέσμιο να αποχαιρετά έναν κόσμο που αλλάζει καθημερινά... Υποκλίνομαι ευλαβικά μπροστά Του, ακούγοντας Τον να ψελλίζει τις τελευταίες του φράσεις: ''ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε.
τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· λοιπὸν
ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ
ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν
αὐτοῦ...''(Β' Τιμ. 4, 6-8).
π. Θωμάς Ανδρέου
4 σχόλια:
Πατέρα θωμα σας συγχαίρω για την εξαίρετη αναφορά σας στο προσωπο του αποστόλου ΠΑΥΛΟΥ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΝΑ .ΕΙΝΑΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΑΤΕΡΑΣ .ΔΙΚΑΙΩΣ ΕΞΥΜΝΗΤΕ .ΝΑ ΕΙΣΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.
Ευχαριστώ για το σχόλιο σας αγαπητέ συνονόματε. Και Θωμάς και Ανδρέου!!!
ΝΑ ΥΠΟΒΑΛΛΩ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΟΥΛΙΟΥ ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΙ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΤΗΣ ΑΓ.ΜΑΡΙΝΑΣ;ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΝΤΥΜΕΝΕΣ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΝ,ΕΝΑ ΒΙΟΛΙ,ΕΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΓΚΟΝΓΚ ΣΤΗΜΕΝΟ,ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΝΑΝ ΚΑΤΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΑΝ ΓΙΟΓΚΑ,ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΜΙΛΟΥΣΑΝ..ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ ΓΝΩΣΙΝ ΣΑΣ;Ο ΧΩΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΔΕΙΑΣ;ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ
ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ
ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΚΟΥ
Αγαπητή κυρία δεν γνωρίζω τι έχει συμβεί και όποιον ρώτησα κάτι γιαυτό επίσης δηλώνει άγνοια. Παρακαλώ αν έχετε κάποια πληροφορία να επικοινωνήσεται μαζί μου.Ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου