Μια σειρά γεγονότων που διαδέχονται το ένα το άλλο, προβληματίζουν σοβαρά για την εξέλιξη τους. Η αρχή, έγινε στον Μητροπολιτικό Ναό της Θεσσαλονίκης πριν μια εβδομάδα, όταν ομάδα αυτοτιτλοφορούμενων αντιεξουσιαστών εισήλθαν στον Ναό εν ώρα Θείας Λειτουργίας προκαλώντας τρόμο σε ανυπεράσπιστα ηλικιωμένα άτομα...
Την ώρα εκείνη, ο Ναός είχε κάποιες δεκάδες ηλικιωμένων που συνήθως προσέρχονται νωρίς στις Εκκλησίες. Δεν βρέθηκαν εκεί στις 10 που τελειώνει η Θεία Λειτουργία και που ο Ναός θα ήταν κατάμεστος από κόσμο, αλλά στις 9, ώρα που οι Ναοί δεν έχουν ακόμα γεμίσει. Μπήκαν λοιπόν οι αντιεξουσιαστές και πέταξαν φυλλάδια φωνάζοντας στις τρομοκρατημένες γριούλες που βρίσκονταν εκεί. Ευτυχώς που βρέθηκαν σε ώρα που ο Ναός δεν είχε μεγάλο αριθμό πιστών διότι πιθανόν η δράση των ανεγκέφαλων να δημιουργούσε μιαν κάποιαν αντίδραση... Βλέπεις, θερμοκέφαλους δεν έχουν μόνον αυτοί...
Πάραυτα, έκαναν την αρχή! Και μάλιστα με προδεδικασμένη την απαλλαγή τους από την Δικαιοσύνη... Περιττόν να υπενθυμίσω πως μεταξύ των ανεγκέφαλων αντιεξουσιαστών, ήταν και ένας Μαροκινός που μπήκε μέσα μιας και ως φαίνεται έλυσε όλα τα προβλήματα στην χώρα του και ήρθε να επιλύσει και τα δικά μας...
Στην συνέχεια, ακολούθησαν και άλλοι βανδαλισμοί σε Ναούς των Αθηνών και όχι μόνον και σήμερα, πληροφορηθήκαμε την επίθεση με βόμβες μολότοφ, στον αύλειο χώρο της Ιεράς Συνόδου και όχι στην Μονή Πετράκη όπως λανθασμένα έγραψαν! Έχει και αυτό την σημασία του, μιας και το Συνοδικό Μέγαρο, υποδηλώνει στα σκοτισμένα μυαλά τους, την έκφραση της Εκκλησιαστικής εξουσίας... Το ερώτημα όμως είναι, που αποσκοπούν οι επιθέσεις αυτές και τι νόημα μπορεί να έχουν; Γιατί θα πρέπει δηλαδή κάποιοι, να χτυπούν Εκκλησίες ώστε να εκφράσουν την όποια διαμαρτυρία τους;
Δυστυχώς λανθασμένα, μιας και δεν είναι αυτή η ταυτότητα Της, η Εκκλησία έχει συνταυτιστεί με κάθε μορφή εξουσίας μιας και έχει γνωρίσει κάθε μορφή πολιτεύματος. Αυτό όμως την έχει καταστήσει επανειλημμένως αιχμάλωτη στα ''χέρια'' της όποιας εξουσίας! Τούτο από μόνο του δείχνει, πως η Εκκλησία τελικά, δεν ήταν ποτέ μια παράμετρος της πολιτικής εξουσίας αλλά ένας θεσμός που ακολουθούσε πάντοτε την πορεία του λαού Του απέναντι στην κάθε μορφή εξουσίας! Πάντοτε, υπήρχαν και θα υπάρχουν θλιβερές εξαιρέσεις οι οποίες όμως σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να χρεώσουν την αποτυχημένη παρουσία τους στο εκκλησιαστικό προσκήνιο, σε έναν θεσμό που δεν έχει να κάνει με τα πρόσωπα των λίγων αλλά με την βιωματική εμπειρία των πολλών!
Έρχονται λοιπόν κάποιοι πιθανόν υποκινούμενοι τάχα αντιεξουσιαστές να βάλλουν κατά του θεσμού σε μια προσπάθεια να πλήξουν πρόσωπα... Πόσο ανόητοι είναι τελικά! Δεν καταλαβαίνουν πως αντιεξουσιαστής δεν είναι αυτός που πετάει χαρτιά, αλλά αυτός που είναι έτοιμος να δώσει και την ζωή του για να υπερασπιστεί αυτό που πιστεύει; Έχουν στην παρέα τους κάτι τέτοιο; Γιατί η Εκκλησία έχει να δώσει πολλά παραδείγματα...
Τέλος, για να είμαστε αντικειμενικοί, ας κάνουμε την αυτοκριτική μας και ας σκεφτούμε αν αυτές οι ακραίες μορφές διαμαρτυρίας, αποδοκιμάζουν μια Εκκλησία ευτυχώς ελαχίστων Ιερατικών παντός βαθμού προσώπων, που ζουν άνετα σε έναν δικό τους μικρόκοσμο μέσα στον οποίον δεν χωρά κανείς άλλος εκτός από αυτούς! Άνθρωποι δίχως περιεχόμενο που χάριν στην Εκκλησία έγιναν κάτι , όταν στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου