Η λειτουργία ξεκινά και ολοκληρώνεται με την Πατριαρχική χοροστασία την λεγομένη ''παρρησία'' που επαναλαμβάνεται συνολικά δέκα φορές το χρόνο σε αντίστοιχες μεγάλες εορτές της Ορθοδοξίας. Η έξοδος του Πατριάρχου της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ και πάσης Παλαιστίνης, Συρίας , Αραβίας πέραν του Ιορδάνου, Κανά της Γαλιλαίας και Αγίας Σιών, όπως είναι η φήμη του, γίνεται προπορευομένων των ''Καβάσιδων'' ως έχουμε ήδη προαναφέρει και ακολουθούντων των Μοναχών, διακόνων, Ιερέων, Αρχιμανδριτών, του Πατριάρχου και τέλος των Μητροπολιτών που τον συνοδεύουν.
Η λαμπροτάτη αυτή πομπή, προκαλεί το έντονο ενδιαφέρον των προσκυνητών αλλά και των τουριστών που βλέπουν τον Πατριάρχη των Ιεροσολύμων εν μέσω όλων των υπολοίπων κληρικών να πορεύεται προς τον Ναό της Αναστάσεως με προπομπούς τους φεσοφόρους Καβάσιδες που κτυπούν δυνατά τα ραβδιά τους στο πλακόστρωτο μιας και η παρουσία τους εγγυάται την απρόσκοπτη αλλά και ασφαλή μεταφορά του Πατριάρχου από το Πατριαρχείο έως τον Ναό της Αναστάσεως, ανάμεσα σε προσκυνητές κάθε φυλής και γλώσσας, που γοητεύονται από την πρωτόγνωρη για εκείνους πομπή.
Οι χαρακτηριστικές κωδωνοκρουσίες από το καμπαναριό του Ναού, αναγγέλλουν την άφιξη του Πατριάρχου σε αυτόν. Η Θεία λειτουργία ξεκινά με τους αμφιοφορεμένους ομοιόμορφα κληρικούς μεταξύ των οποίων υπάρχουν και εκπρόσωποι Σλαβικών εκκλησιών να προσεύχονται υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή με τις εύθραυστες ισορροπίες όχι μόνον για την Αγία Πόλη αλλά και για ολόκληρη την Μ. Ανατολή.
Στην Μεγάλη είσοδο, ο Πατριάρχης κρατώντας στα χέρια του το Άγιο Ποτήριο, μνημονεύει τα ονόματα των αρχαίων αυτοκρατόρων της καθ' ημάς Ανατολής, των κτητόρων και ευεργετών του Ναού και των λοιπών Προσκυνημάτων της Αγίας γης, αρχής γενομένης από τα ονόματα των πρώτων Αγίων κτητόρων του Ναού της Αναστάσεως, Βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και της Μητρός Αυτού Ελένης και συνεχίζει με τους λοιπούς ευσεβείς του Βυζαντίου Αυτοκράτορες, φθάνοντας στην δυναστεία των Κομνηνών και των λοιπών Βασιλέων έως της αλώσεως της βασιλίδος των Πόλεων, αλλά και στην συνέχεια άλλων Ορθοδόξων Αυτοκρατόρων έως της οικογενείας των Ρομανώφ, που στάθηκαν αρωγοί στο Τάγμα των Σπουδαίων ώστε εκείνοι να συνεχίσουν απρόσκοπτα το πολυσήμαντο έργο τους που είναι η διαφύλαξις των Παναγίων Προσκυνημάτων.
Ζωντανεύουν μπρος στα μάτια σου, οι ηγεμονικές φυσιογνωμίες τα ονόματα των οποίων μνημονεύει εκφώνως ο Πατριάρχης από της Ωραίας Πύλης του Ναού. Και όταν πλέον απολειτουργήσουν, τότε ο Πατριάρχης θα αφαιρέσει την Αρχιερατική Μίτρα και θα θέσει επί της κεφαλής του, τον ευμεγέθη Σταυρό του Αυτοκράτορος Ηρακλείου για να τον λιτανεύσει πέριξ του Ναού συνοδά κλήρου και λαού.
Διπλή όμως, είναι η ευλογία να παραβρεθείς και σε μια αγρυπνία στον Πανίερο της Αναστάσεως Ναό που καθημερινά τελείτε καθ' όλην την διάρκεια του έτους εναλλάξ στον Πανάγιο Τάφο ή στον φρικτό Γολγοθά. Μια τέτοια μοναδική ευκαιρία είχα, όταν βρέθηκα να περπατώ μαζί με άλλους προσκυνητές με επικεφαλής τον Ποιμενάρχη της κατά Παγγαίον Εκκλησίας, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως κ. Χρυσόστομο στον οποίον και οφείλουμε το προσκύνημα μας αυτό.
Η βραδινή Θ. Λειτουργία, ξεκινά στις 1:30 π.μ. Διασχίζοντας τα πετρόστρωτα στενά δρομάκια της παλαιάς πόλεως,με το ελαφρύ φθινοπωρινό αεράκι να σε συντροφεύει περνάς έξω από κλειστά μαγαζιά που το πρωί θα ανοίξουν για να προμηθεύσουν τους προσκυνητές με είδη ευλαβείας καθώς και τους τουρίστες με διάφορα ενθύμια από την Αγία γη.
Φθάνοντας στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως εκείνη την ώρα, έχεις την μοναδική ευκαιρία να προσκυνήσεις πολύ πιο εύκολα απ' ότι τις πρωινές ώρες τον Πανάγιο Τάφο, τον Γολγοθά και την Αγία Εύρεση του Σταυρού, να περιηγηθείς τον Ναό χωρίς τους τουρίστες που σε κάθε ευκαιρία φωτογραφίζουν ότι κινείται ή ότι τους προκαλεί θαυμασμό ή τους εντυπωσιάζει ακόμα και αν αυτό είναι οι κληρικοί, Ορθόδοξοι, Αρμένιοι, Λατίνοι ή Κόπτες...
Ανεβαίνοντας λοιπόν τα στενά μαρμάρινα σκαλοπάτια του Γολγοθά που τα περπάτησαν χιλιάδες προσκυνητών αιώνες τώρα ανεβαίνοντας στο σημείο που σταυρώθηκε ο Χριστός, βλέπεις τα βράχια του έτσι όπως ήταν πριν από είκοσι αιώνες, ζωντανή μαρτυρία της υπέρτατης θυσίας του Θεού και της αγάπης Του για τον πεπτωκότα άνθρωπο.
Ποιος μπορεί να μην συγκλονιστεί, ακούγοντας επάνω στον Γολγοθά να ψάλλουν κάτω από τον υπερυψωμένο Εσταυρωμένο το δοξαστικό ιδιόμελο του πλ'α ήχου που ψάλλουμε στον Εσπερινό της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής:'' Σε τον αναβαλλόμενον''; Δεν υπάρχει πιο συγκλονιστική στιγμή από τούτη! Να δανείζεσαι την γλώσσα του ανυπέρβλητου υμνογράφου και να βλέπεις τον ευσχήμονα Ιωσήφ μαζί με τον Νικόδημο, να αποκαθηλώνουν το Θεανδρικό Σώμα του Κυρίου Ιησού ώστε να το τυλίξουν σε σινδόνα καθαρά και να το θέσουν στο λαξευμένο επί του βράχου μνημείο...
Θέλεις δεν θέλεις, δεν θα μπορέσεις να συγκρατήσεις τα δάκρυα σου όταν σιγοψάλλεις έχοντας απέναντι σου τον υψωμένο Σταυρό :'' αλλ’ ιδού νυν βλέπω σε, δι’ εμέ εκουσίως υπελθόντα θάνατον˙πώς σε κηδεύσω, Θεέ μου; ή πώς σινδόσιν ειλήσω; ποίαις χερσί δε προσψαύσω, το σον ακήρατον σώμα; ή ποία άσματα μέλψω, τη ση εξόδω, οικτίρμον;
Αυτές είναι εμπειρίες ζωής, για όποιον θελήσει να περπατήσεις, εκεί που περπάτησε ο Θεός... Η αγρυπνία ολοκληρώνεται και οι πιστοί μετέχουν στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, ''δοξάζοντες καὶ αἰνοῦντες τὸν Θεὸν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἤκουσαν καὶ εἶδον'' (Λουκ. 2,20). Η νύχτα προχωρά... Τα υπόλοιπα προσκυνήματα της Αγίας γης, περιμένουν και αυτά τον ευσεβή προσκυνητή να τα επισκεφθεί για να δει από κοντά, όλα όσα τα τέσσερα ευαγγέλια μας έχουν πληροφορήσει. Να δει που εγεννήθει ο Χριστός, που μεγάλωσε, που βαπτίστηκε και τέλος να επιστρέψει ξανά στο ίδιο σημείο που κατέστησε την πλέον άσημη επαρχία της αρχαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ως το κέντρον ολόκληρης της γης...(συνεχίζεται)
π. Θωμάς Ανδρέου
Η βραδινή Θ. Λειτουργία, ξεκινά στις 1:30 π.μ. Διασχίζοντας τα πετρόστρωτα στενά δρομάκια της παλαιάς πόλεως,με το ελαφρύ φθινοπωρινό αεράκι να σε συντροφεύει περνάς έξω από κλειστά μαγαζιά που το πρωί θα ανοίξουν για να προμηθεύσουν τους προσκυνητές με είδη ευλαβείας καθώς και τους τουρίστες με διάφορα ενθύμια από την Αγία γη.
Φθάνοντας στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως εκείνη την ώρα, έχεις την μοναδική ευκαιρία να προσκυνήσεις πολύ πιο εύκολα απ' ότι τις πρωινές ώρες τον Πανάγιο Τάφο, τον Γολγοθά και την Αγία Εύρεση του Σταυρού, να περιηγηθείς τον Ναό χωρίς τους τουρίστες που σε κάθε ευκαιρία φωτογραφίζουν ότι κινείται ή ότι τους προκαλεί θαυμασμό ή τους εντυπωσιάζει ακόμα και αν αυτό είναι οι κληρικοί, Ορθόδοξοι, Αρμένιοι, Λατίνοι ή Κόπτες...
Ανεβαίνοντας λοιπόν τα στενά μαρμάρινα σκαλοπάτια του Γολγοθά που τα περπάτησαν χιλιάδες προσκυνητών αιώνες τώρα ανεβαίνοντας στο σημείο που σταυρώθηκε ο Χριστός, βλέπεις τα βράχια του έτσι όπως ήταν πριν από είκοσι αιώνες, ζωντανή μαρτυρία της υπέρτατης θυσίας του Θεού και της αγάπης Του για τον πεπτωκότα άνθρωπο.
Ποιος μπορεί να μην συγκλονιστεί, ακούγοντας επάνω στον Γολγοθά να ψάλλουν κάτω από τον υπερυψωμένο Εσταυρωμένο το δοξαστικό ιδιόμελο του πλ'α ήχου που ψάλλουμε στον Εσπερινό της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής:'' Σε τον αναβαλλόμενον''; Δεν υπάρχει πιο συγκλονιστική στιγμή από τούτη! Να δανείζεσαι την γλώσσα του ανυπέρβλητου υμνογράφου και να βλέπεις τον ευσχήμονα Ιωσήφ μαζί με τον Νικόδημο, να αποκαθηλώνουν το Θεανδρικό Σώμα του Κυρίου Ιησού ώστε να το τυλίξουν σε σινδόνα καθαρά και να το θέσουν στο λαξευμένο επί του βράχου μνημείο...
Θέλεις δεν θέλεις, δεν θα μπορέσεις να συγκρατήσεις τα δάκρυα σου όταν σιγοψάλλεις έχοντας απέναντι σου τον υψωμένο Σταυρό :'' αλλ’ ιδού νυν βλέπω σε, δι’ εμέ εκουσίως υπελθόντα θάνατον˙πώς σε κηδεύσω, Θεέ μου; ή πώς σινδόσιν ειλήσω; ποίαις χερσί δε προσψαύσω, το σον ακήρατον σώμα; ή ποία άσματα μέλψω, τη ση εξόδω, οικτίρμον;
Αυτές είναι εμπειρίες ζωής, για όποιον θελήσει να περπατήσεις, εκεί που περπάτησε ο Θεός... Η αγρυπνία ολοκληρώνεται και οι πιστοί μετέχουν στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, ''δοξάζοντες καὶ αἰνοῦντες τὸν Θεὸν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἤκουσαν καὶ εἶδον'' (Λουκ. 2,20). Η νύχτα προχωρά... Τα υπόλοιπα προσκυνήματα της Αγίας γης, περιμένουν και αυτά τον ευσεβή προσκυνητή να τα επισκεφθεί για να δει από κοντά, όλα όσα τα τέσσερα ευαγγέλια μας έχουν πληροφορήσει. Να δει που εγεννήθει ο Χριστός, που μεγάλωσε, που βαπτίστηκε και τέλος να επιστρέψει ξανά στο ίδιο σημείο που κατέστησε την πλέον άσημη επαρχία της αρχαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ως το κέντρον ολόκληρης της γης...(συνεχίζεται)
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου