Συνεχίζοντας την Ιεραποδημία στην Αγία γη, επόμενος προορισμός είναι η Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, ένα καστρομονάστηρο που βρίσκεται στην έρημο της Ιουδαίας και που ανέδειξε δεκάδες Αγίων οι οποίοι μόνασαν εντός των τειχών της. Μέσα στο αρχαίο καθολικό της Μονής, φυλάσσεται το άφθαρτο σκήνωμα του Θαυματουργού Αγίου που δέχεται ως γνήσιος οικοδεσπότης τους προσκυνητάς της Μονής, μέσα στην λάρνακα την οποία και αχνοφωτίζουν τα μελισσοκέρια.
Η αρχαία Μονή, ιδρυμένη το 483 μ.Χ. συνέβαλε στην διαμόρφωση της Ορθόδοξης λατρείας, του τυπικού καθώς και της Ιεράς υμνογραφίας μιας και μεταξύ άλλων, ανεδείχθησαν από αυτήν κορυφαίοι Υμνογράφοι και δογματικοί Θεολόγοι όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός- του οποίου το κελί διασώζεται- και ο θετός αδελφός του Άγιος Κοσμάς Επίσκοπος Μαϊουμά επίσης Υμνογράφος της του Χριστού Εκκλησίας.
Η Μονή, λεηλατήθηκε πολλές φορές στο πέρασμα των χρόνων. Κτισμένη στην δυτική πλευρά του χειμάρρου των Κέδρων που την διασχίζει, μέσα σε ένα ερημικό τοπίο γεμάτο από ασκητήρια αναχωρητών που ασκήθηκαν στην περιοχή, δέχεται καθημερινά τους προσκυνητές έχοντας - κατά το Αγιορείτικο τυπικό- επιλέξει το άβατο για τις γυναίκες, οι οποίες όμως έχουν την δυνατότητα να προσκυνήσουν στην είσοδο της Μονής αποτμήματα Ιερών Λειψάνων τα οποία επί τούτου προσκομίζουν οι μοναχοί της Μονής.
Μέσα στο καθολικό ως ήδη αναφέραμε, αναπαύεται μέσα σε λάρνακα ο Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος. Το Ιερόν και άφθαρτο λείψανο του, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη μερικές δεκαετίες μετά την κοίμηση του (+533 μ.Χ.) και το 1204 μετά την πρώτη άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Σταυροφόρους, μεταφέρθηκε στην Βενετία...
Όμως, το 1965 γίνεται αποδεκτό το αίτημα επιστροφής του Ιερού λειψάνου στην Μονή όπου έζησε και κοιμήθηκε οσιακώς εννέα αιώνες μετά! Έτσι, τον μήνα Οκτώβριο του αυτού έτους, ο Άγιος Σάββας ο ηγιασμένος επέστρεψε στον τόπο του, αφού πρωτίστως του είχαν αλλάξει τα άμφια που οι Λατίνοι του είχαν φορέσει, αντικαθιστώντας τα με την Ορθόδοξη αμφίεση.
Απέναντι από το καθολικό, υπάρχει ο τάφος του Αγίου και κάτω από αυτόν, μία κρύπτη η οπή της οποίας βρίσκεται μπροστά στην πόρτα του Ναού. Αυτή αποσφραγίζεται μόνον σε μία περίπτωση: όταν κοιμηθεί ένας μοναχός, αφαιρούν την πλάκα και τον κατεβάζουν σε αυτήν την σπηλαιώδη κρύπτη όπου τον τοποθετούν επί του εδάφους χωρίς να τον θάψουν! Πάραυτα, αυτή είναι η ευλογία του Αγίου, τα τοποθετημένα επί του εδάφους ουσιαστικά άταφα λείψανα των πατέρων της Μονής, αποσυντίθενται χωρίς την ελάχιστη δυσοσμία... Τα σώματα των πατέρων τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο, αναμένουν την ώρα όπου :'' ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και
εν σάλπιγγι Θεού καταβήσεται απ’ ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται
πρώτον'' (Α'Θεσ. 4,16).
Κοντά στον τάφο του Αγίου που βρίσκεται στον αύλειο χώρο της Μονής, υπάρχει το Παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου όπου φυλάσσονται τα μαρτυρικά Λείψανα των σφαγιασθέντων Αγίων Πατέρων, ευωδιάζοντα και χαριτόβρυτα. Βλέπεις τις κεφαλές τους παρατεταγμένες την μία δίπλα στην άλλη, θεωρώντας τους αγίους Πατέρας συνυπάρχοντες και στην παρούσα αλλά και στην αιώνια ζωή. Τα γεγυμνωμένα οστέα, υπενθυμίζουν στους ζώντες το πρόσκαιρο της ζωής την μετάβαση ''ἀπό τῶν λυπηροτέρων ἐπί τά χρηστότερα καί θυμηδέστερα'', τον μόνιμο και διηνεκή αγώνα για την κατάκτηση της Βασιλείας των Ουρανών.
Από τον εξώστη της Μονής, θεωρείς τα σπήλαια και τα ασκητήρια των μοναστών, μιας σιωπηλή αγία πολιτεία που οι πολίτες της πλέον βρίσκονται όχι μεταξύ ουρανού και γης, όπως οι Αγιοσαββίτες μοναχοί, αλλά οικιστές του παραδείσου τον οποίον τόσο πόθησαν απαρνούμενοι ακόμα και την ίδια τους την ζωή για τον Χριστό. Έβαλα μετάνοια τους κεκοιμημένους λέγοντας τους '' Χριστός Ανέστη'' και βγήκα από το παρεκκλήσιο... Εμείς απλά το λέμε, αυτοί το ζουν...
Όμως το οδοιπορικό συνεχίζεται. Το προσκύνημα στην Αγία γη, δεν μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς να επισκεφτείς τον Ιορδάνη ποταμό. Εκεί, όπου ο Κύριος ως άνθρωπος εν ποταμό, προσήλθε να δεχθεί το βάπτισμα υπό των του Προδρόμου χειρών. Φθάνοντας στο σημείο όπου κατά την παράδοση βαπτίστηκε ο Χριστός μας, βλέπουμε την Μονή του Τιμίου Προδρόμου, του ανθρώπου που κλήθηκε από τον Χριστό μας ως ο μέγιστος των προφητών όλων των εποχών. Βλέπεις τα Ιορδάνεια ρείθρα και θυμάσαι τον υμνωδό να φέρνει τον γυμνόποδα προφήτη, να διστάζει μπροστά στην ιερά αποστολή Του λέγοντας: ''πώς φωτίσει ο λύχνος τό Φως; πώς χειροθετήσει δούλος τόν
Δεσπότην; αγίασον εμέ καί τά ύδατα Σωτήρ, ο αίρων τού κόσμου τήν αμαρτίαν...''( ιδιόμελον Μ.Αγιασμού).
Οι ευλαβείς προσκυνητές, ενδεδυμένοι με τους λευκούς χιτώνες εισέρχονται στα νερά του Ιορδάνου την στιγμή που ο Μητροπολίτης ψάλει το ''εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε''. Δέχονται την αρχιερατική ευλογία του συμβολικού αυτού ''βαπτίσματος'' εκεί ακριβώς όπου πριν τόσους αιώνες ''η τής Τριάδος εφανερώθη
προσκύνησις''...
Πως όμως θα αποχωρήσεις από την περιοχή του Ιορδάνου, εάν πρώτα δεν επισκεφθείς την όαση μέσα στην έρημο, την Μονή του Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτου, όπου ο Ηγούμενος γέρων Χρυσόστομος με ανοικτές αγκάλες εν μέσω κωδωνοκρουσιών υποδέχεται τους προσκυνητές με μια αφοπλιστική αγάπη που σε κάνει να μην θέλεις να φύγεις από εκεί! Στο μοναστήρι αυτό έζησε ο Αββάς Γεράσιμος που έδειξε πως τα θηρία ημερεύουν σε αντίθεση με τους ανθρώπους μιας και πολύτιμος συνοδοιπόρος του υπήρξε ένα λιοντάρι που σε κάποια στιγμή βρήκε πληγωμένο και το θεράπευσε.
Και το λιοντάρι, αυτό το ανήμερο θηρίο, όταν πλέον αποθεραπεύτηκε θέλησε να παραμείνει κοντά στον Άγιο, τον φίλο του Θεού που ζούσε την προπτωτική κατάσταση όταν ο άνθρωπος μιλούσε με τον Θεό και βασίλευε ως κορωνίδα της Θείας Δημιουργίας. Όταν κοιμήθηκε ο Άγιος, το λιοντάρι τον αποζητούσε με οδυνηρούς βρυχηθμούς. Και όταν το οδήγησαν στον φρεσκοσκαμμένο τάφο και αυτό, το ζώο το άλογο, κατάλαβε πως είχε πεθάνει ο ευεργέτης του, έβγαλε φωνή και έπεσε νεκρό, εκεί στο σημείο που βρισκόταν ο άνθρωπος που αγάπησε... Σκεπτόμενος πως λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα , στην λωρίδα της Γάζας και λίγο μακρύτερα στην περιοχή της Συρίας σκοτώνονται μικρά παιδιά, σκέφθηκα με θλίψη πως το μεγαλύτερο θηρίο επάνω στην γη, είναι ο ίδιος ο άνθρωπος...
Ένα ακόμα ιστορικό μοναστήρι είναι η Μονή του Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτου, με τον ευλαβέστατο Ηγούμενο να σε υποδέχεται επίσης εγκάρδια στην Μονή όπου φυλάσσεται άφθαρτο το Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννου του Ρουμάνου. Κτισμένη μέσα στο φαράγγι Αινών, έχει την ξέχωρη ευλογία να περικλείει το σπήλαιο όπου ο θρυλικός Προφήτης Ηλίας κρύφτηκε ώστε να ξεφύγει από την μανία της αιμοδιψούς Ιεζάβελ... Το βραχώδες τοπίο με τα ερημοπούλια να πεταρίζουν μέσα στο φαράγγι προκαλεί δέος στον προσκυνητή της αρχαίας Μονής μέσα στην οποία αθλήθηκαν πνευματικά εκατοντάδες Αγίων και μαρτύρων, τα τίμια λείψανα των οποίων αναπαύονται εκεί! Στο μοναστήρι αυτό κάποτε υπήρχε και η Εικόνα της Παναγιάς της Χοζοβιώτισσας που σήμερα ευλογεί την νήσο Αμοργό αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα.
Πέραν των άλλων, εντύπωση προκαλούν δύο ηγουμενικοί τάφοι. Ο ένας του Αντωνίου και ο άλλος του Γερμανού. Δύο νέοι άνθρωποι, που έχασαν πρόωρα την ζωή τους ο πρώτος την ώρα που εκτελούσε εργασίες στην Μονή και καταπλακώθηκε από τους βράχους και ο δεύτερος όταν εκτελέστηκε άνανδρα από τα χέρια αγνώστου δολοφόνου... Ας έχουμε την ευχή τους...
Επόμενος σταθμός η Ιερά Μονή του Σαρανταρίου Όρους, στα βοριοδυτικά της Βιβλικής πόλεως Ιεριχούς, βρίσκεται σε υψόμετρο 492 μέτρα από την επιφάνεια της Νεκράς Θάλασσας και 98 μέτρα από την επιφάνεια της Μεσογείου. Είναι το σημείο όπου ο Χριστός μας πειράσθηκε από τον Διάβολο ως περιγράφεται υπό του Ευαγγελιστού Λουκά στο δ' κεφάλαιο του ομωνύμου Ευαγγελίου (Λουκ. 4,1-13). Αν αποφασίσεις να μεταφερθείς εκεί με το τελεφερίκ που τα τελευταία χρόνια έχει εγκατασταθεί εκεί, θα δεις από ψηλά το σημείο όπου κάποτε υψώνονταν τα βιβλικά τείχη της πόλεως Ιεριχούς η καταστροφή της οποίας περιγράφεται στο έκτο κεφάλαιο του βιβλίου Ιησούς του Ναυή, του διαδόχου του θρυλικού Προφήτου Μωυσέως στην ηγεσία του Ισραήλ. Από το μικρό μπαλκόνι της μονής η εκπληκτική θέα τρομάζει μιας και το ύψος είναι ιλιγγιώδες...
Τελευταίος προορισμός, η Αγία Βηθλεέμ ο τόπος όπου γεννήθηκε ο Χριστός μας. Η αρχαία προφητεία του Προφήτου Μιχαία επαληθεύεται επτά περίπου αιώνες μετά την εξαγγελία της: ''καὶ σὺ Βηθλεὲμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ
ἐν τοῖς ἡγεμόσι Ἰούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις
ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ'' (Μιχ. ε',1). Πριν από την επίσκεψη μας στην Βηθλεέμ φθάνουμε στην Μονή των ποιμένων στην κωμόπολη του Μπετσαχούρ.
Η αρχική Μονή των ποιμένων, κτίσθηκε τον έκτο μετά Χριστόν αιώνα επί του σπηλαίου όπου βρίσκονται και οι τάφοι των ποιμένων. Εκεί, οι καθάριες αυτές ψυχές των απλοϊκών βοσκών, δέχτηκαν την χαρμόσυνη αναγγελία: ''Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος
Κυρίου ἐπέστη αὐτοῖς καὶ δόξα Κυρίου περιέλαμψεν αὐτούς, καὶ ἐφοβήθησαν
φόβον μέγαν. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ ἄγγελος· μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ γὰρ
εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι
Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλει Δαυίδ. ''( Λουκ.2, 9-11).
Μας περιμένει η Αγία Βηθλεέμ με την μεγαλοπρεπή Βασιλική της, την οποία επίσης έκτισε η Ευεργέτιδα της Χριστιανοσύνης Αγία Ελένη η Ισαπόστολος και βασιλομήτωρ. Ένας μεγαλοπρεπής Ναός με μια πολύ μικρή είσοδο από την οποίαν εισέρχονται πάντες μέσα στο Ναό. Για να μπεις εκεί πρέπει να σκύψεις το κεφάλι σου όποιος και αν είσαι, βασιλεύς η στρατιώτης, πλούσιος ή πένης, επιφανής ή αφανής! Θα σκύψεις το κεφάλι σου μπροστά στον Βασιλέα των Βασιλέων...
Φθάνοντας μέσα στο σπήλαιο προσεγγίζεις το σημείο όπου ο Θεός έγινε άνθρωπος ώστε να ξαναγίνει ο άνθρωπος Θεός... Αν κλείσεις τα μάτια, θα δεις τους μάγους εξ' ανατολών να φθάνουν εκεί στο τέλος της δικής τους αναζήτησης...Μου έρχεται αυθόρμητα στο νου, το κάθισμα του Όρθρου των Χριστουγέννων, που κάθε χρόνο με λαχτάρα το ακούω φέρνοντας στην μνήμη μου τούτο το σημείο της γης! '' Δεύτε ίδωμεν
πιστοί, πού εγεννήθη ο Χριστός, ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ, μετά
τών Μάγων Ανατολής τών Βασιλέων. Άγγελοι υμνούσιν, ακαταπαύστως εκεί. Ποιμένες
αγραυλούσιν, ωδήν επάξιον, Δόξα εν υψίστοις λέγοντες, τώ σήμερον εν Σπηλαίω
τεχθέντι, εκ τής Παρθένου, καί Θεοτόκου, εν Βηθλεέμ τής Ιουδαίας''.
Σε αυτόν τον ευμεγέθη Ναό, φυλάσσεται η δεύτερη πολυσήμαντη Εικόνα της Θεοτόκου μετά την Ιεροσολυμίτισσα της Γεσθημανής, η επονομαζόμενη Βηθλεεμίτισσα. Σε παρακείμενο σπήλαιο βλέπεις και τους τάφους όπου βρέθηκαν υπολείμματα λειψάνων των σφαγιασθέντων νηπίων... ''Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη
λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς
ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν
μάγων. τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· Φωνὴ ἐν Ῥαμᾷ ἠκούσθη,
θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε
παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν'' ( Μτθ. 2, 16-18). Μια μεγάλη εικόνα αναπαριστά την φρικτή αυτή στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας...
Αναχωρούμε από την Βηθλεέμ οδεύοντας προς τα Ιεροσόλυμα και από εκεί ξανά για την πόλη του Τελ Αβίβ απ' όπου θα αποχαιρετίσουμε την Αγία γη. Στο διάστημα των πέντε αυτών ημερών, ζήσαμε στιγμές ευλογίας, συγκίνησης και δέους μπροστά σε όσα είδαμε και ακούσαμε. Περπατήσαμε στους ίδιους τόπου που περπάτησε ο Χριστός. Ο προσκυνητής των Αγίων Τόπων, περπατώντας εκεί αισθάνεται πως στην ζωή του δεν είναι μόνος! Έχει κοντά του Τον Θεό... Τελικά, αυτό που είπε κάποιος είναι αληθές: όποιος επισκεφθεί τα Ιεροσόλυμα, φεύγοντας από εκεί, ένα πράγμα έχει στο νου του. Πότε θα καταφέρει να επιστρέψει και πάλι...
π. Θωμάς Ανδρέου
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου