Αν κάποιος θελήσει να προσαρμόσει την αυριανή παραβολή στην δική του καθημερινότητα, δεν έχει παρά να θυμηθεί τις φορές που προσκλήθηκε ο ίδιος σε κάποιο επίσημο, ξεχωριστό γεγονός στο οποίον τελικά κατάφερε ή όχι να παραστεί προσωπικά.
Στην δεύτερη περίπτωση, θα πρέπει να θυμηθεί την δικαιολογία την οποία και επικαλέστηκε, ώστε τελικά να αποφύγει να πάει. Ποιος απ' όλους μας δεν βρέθηκε σε αυτή την θέση; Ποιος απ' όλους μας που διαβάζουμε την παραβολή της πρόσκλησης για το δείπνο, δεν έτυχε έστω μια φορά στην ζωή του, για διαφορετικούς ο καθένας λόγους, να αποφύγουμε ευγενικά, καταθέτοντας μιαν κάποια δικαιολογία ώστε να αποφύγουμε να αποδεχτούμε την πρόσκληση την οποία και λάβαμε.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την παραβολή αυτή (Λουκ.
ιδ´ 16-24, Ματθ. κβ´ 14), όπου ένας οικοδεσπότης προσκαλεί σε δείπνο φίλους του, ανθρώπους που θεωρεί δικούς του, μιας και δεν είναι σύνηθες να προσκαλείς αγνώστους με ονομαστική πρόσκληση. Έχει προετοιμαστεί να υποδεχτεί όλους όσους προσκαλεί ονομαστικά. Ο Κύριος μας, το τονίζει αυτό για συγκεκριμένους λόγους: η πρόσκληση αρχικά είναι ονομαστική!
Όμως ο αγγελιοφόρος επιστρέφει απογοητευμένος! Μια απάντηση υπάρχει εκ μέρους των προσκεκλημένων προς τον προσκαλούντα οικοδεσπότη: έχε με παρητημένο, δικαιολόγησε την απουσία μου... Οι λόγοι που επικαλούνται για μια τέτοια άρνηση; Δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την ηχηρή απουσία στην προσωπική τους πρόσκληση. Άλλος επικαλείται την μέριμνα του για την ύλη, άλλος την μέριμνα του για τα πρόσωπα και ένας τρίτος την μέριμνα, την αγωνία του καλύτερα για το μεγαλύτερο δυνατόν κέρδος που τον καθιστά άπληστο απέναντι και στο Θεό και στους ανθρώπους!
Ο οικοδεσπότης εξοργίζεται με την προσβολή της αρνήσεως των προσκεκλημένων και ακόμα περισσότερο για τους λόγους τους οποίους και επικαλούνται! Δίνει εντολή στον αγγελιοφόρο του να ξαναβγεί στους δρόμους για δεύτερη φορά και τώρα, να φέρει μαζί του όχι πλέον όχι συγκεκριμένους , αλλά όσους δεν θα είχαν την ευκαιρία να προσκληθούν ονομαστικά σε ένα τέτοιο δείπνο, κυρίως ανθρώπους που τα μάτια του κόσμου δεν μπορούν να δουν εσωτερικά, ανθρώπους που η κοινωνία παραθεωρεί, ανθρώπους που η ίδια η κοινωνία στιγματίζει, πτωχούς και αναπήρους που οι άνθρωποι περνούν μπροστά τους ρίχνοντας μόνο μια φευγαλέα ματιά συμπόνιας που δεν κρατά για πολύ...
Όμως το τραπέζι χωρά και άλλους πολλούς! Και τώρα η εντολή του οικοδεσπότη γίνεται ακόμα πιο σαφής μπροστά στην φαινομενική ασάφεια της γενικότητας της. Για τρίτη φορά ο αγγελιοφόρος βγαίνει στους δρόμους και τώρα όχι για να προσκαλέσει αλλά για να εισάγει αναγκαστικά όποιον άνθρωπο βρει μπροστά του! Ο εξαναγκασμός αυτός, αφορά όλους όσους ήθελαν πραγματικά να προσκληθούν αλλά νόμιζαν πως δεν θα είχαν αυτή την ευκαιρία...
Ο ίδιος ο Κύριος μας το αποσαφηνίζει: αυτοί που θεωρούν την πρόσκληση μου δεδομένη, δεν θα γευτούν ποτέ του δείπνου, γιατί πολλοί είναι αυτοί που προσκαλούνται αλλά ελάχιστοι εκείνοι, οι λίγοι και εκλεκτοί που θα την αποδεχθούν!
Το μεγαλύτερο λάθος των Χριστιανών κάθε εποχής είναι αυτό: πως πίστεψαν ότι εξασφάλισαν την σωτηρία δίχως κόπο, δίχως αγώνα, μόνον διότι είχαν αυτή την ευλογία να βαπτιστούν στο όνομα Του Χριστού. Όμως, η πραγματικότης είναι παντελώς διαφορετική. Απόδειξις είναι πως στην Βασιλεία των Ουρανών, γιατί περί αυτής της προσκλήσεως και συμμετοχής πρόκειται, δεν ''χωρούν'' όσοι νομίζουν πως την έχουν εξασφαλίσει, αλλ' όσοι αγωνίζονται για να την κατακτήσουν!
Σαν εκείνον τον ανώνυμο ληστή στο Γολγοθά που χωρίς να το ξέρει, το τελευταίο που κατάφερε με την μετάνοια του να ''κλέψει'' στην πρόσκαιρη ζωή του, δεν ήταν άλλο από την αιωνιότητα! Αυτοί που καταδικάζονται στα μάτια των ανθρώπων, δικαιώνονται στα μάτια του Θεού! Σε αυτή λοιπόν την ουράνια πρόσκληση είμαστε όλοι προσκεκλημένοι. Το θέμα είναι ποιοι τελικά θα φανούν πραγματικά εκλεκτοί, ώστε να την αποδεχθούν...
π.Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου