Σκοτεινή εκκλησιά... Μόνο οι φλόγες των κεριών και των καντηλιών με το ελάχιστο φως τους, πολεμούν να διώξουν το σκοτάδι. Μια επαναληπτική φράση ακούγεται: ''ελέησον με ο Θεός, ελέησον με...'' Είναι το αριστούργημα του Αγίου Ανδρέα, Επισκόπου Κρήτης που καθιερώθηκε αιώνες τώρα στην συνείδηση της Εκκλησίας, ως ο Μεγάλος Κανόνας!
Μέσα σε αυτόν, ζωντανεύει ξανά το μεγαλύτερο δράμα στην ανθρώπινη ιστορία, η τραγική έξωση του ανθρώπου από τον Παράδεισο, που αποτελεί το αποτέλεσμα της επιλογής του μέσα στην απόλυτη ελευθερία της βουλήσεως με την οποία τον έπλασε ο Δημιουργός. Ο Φ. Κάφκα κάποτε έγραψε πως ''υπάρχουν δύο κύριες αμαρτίες από τις οποίες
προέρχονται όλες οι άλλες: η ανυπομονησία και η αμέλεια. Εξαιτίας της
ανυπομονησίας (οι άνθρωποι) διώχτηκαν από τον παράδεισο, εξαιτίας της αμέλειας δεν επιστρέφουν''.
Διαβάζοντας τον (εδώ), βλέπεις αυτήν την ανάγκη του ανθρώπου για μετάνοια για την επανόρθωση του λάθους και την αποκατάσταση του στην προπτωτική του κατάσταση, πριν δηλαδή ο άνθρωπος χρησιμοποιήσει την ελευθερία του με τέτοιο τρόπο ώστε η ίδια του η επιλογή να τον οδηγήσει σε πτώση.
Τελικά, πράγματι μέσα στην Εκκλησία χωρούν όλοι και δεν περισσεύει κανείς! Αυτό μπορεί ο αναγνώστης του Μ. Κανόνος να το διαπιστώσει από την αρχή κιόλας της ανάγνωσις του υπέροχου ποιήματος του Αγίου Ανδρέου Κρήτης. Μια συνεχής πρόσκληση επανόρθωσις είναι ο Μέγας Κανόνας και γιαυτό δίνει μιαν άλλη προοπτική μέσα στην κατανυκτική περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής.
''Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις; τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι...'' Πόσο πιο σύντομα και εύκολα μπορείς να διατυπώσεις αυτήν την αλήθεια; Το τέλος εγγίζει...Το τέλος άφευκτο για όλους. Ανάστα ψυχή, σήκω μην κάθεσαι, μην αφήνεις το χρόνο να περνά έτσι. Συμφιλιώσου, συγχώρεσε για να συγχωρεθείς, μην αφήσεις εκκρεμότητες στην γη που θα πάρεις τελικά μαζί σου στον Ουρανό. Γιατί το μόνο τελικά που παίρνει ο άνθρωπος μαζί του είναι η αμετανοησία του και οι καρποί της...
π. Θωμάς Ανδρέου
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου