Σε ποια θρησκεία, μέσα στην παγκόσμια ιστορία μπορεί να το συναντήσεις αυτό; Τα μεγαλύτερα πρότυπα να είναι ότι απέρριψε η ανθρώπινη κοινωνία, ότι ευτελές και καταδικαστέο! Αυτό θα πει Χριστιανισμός! Μια μεγάλη αγκαλιά, μέσα στην οποία όλοι χωρούν. Πόρνες, τελώνες, ληστές, οι μεγαλύτεροι αμαρτωλοί όλων των εποχών, πρωταγωνιστούν στις ιστορίες των ιερών ευαγγελίων. Όλοι αυτοί όμως, οι άνθρωποι που δεν θέλησε την ζωή τους να την μιμηθεί κανείς, ξεχωρίζουν για ένα και μόνο πράγμα: για την μεγάλη τους μετάνοια που κατάφερε να τους μεταμορφώσει τον κόσμο τους και να τον κάνει, από κόλαση σε παράδεισο!
Αυτό είναι η Εκκλησία Του Χριστού. Ο τόπος, ο τρόπος και η επιλογή που μπορεί πραγματικά να αλλάξει μεταμορφωτικά τον άνθρωπο επαναφέροντας τον σε μια κατάσταση από την οποίαν μόνος του επέλεξε να διαφοροποιηθεί. Σήμερα, Μεγάλη Πέμπτη, στις Εκκλησιές μας ένας Σταυρός θα προταθεί. Ένας Σταυρός υπό την σκιά του οποίου ζούμε όλοι μας στην καθημερινή ζωή μας. Πόσο εύκολο είναι να δεχτείς πως ο άνθρωπος μπορεί αν θέλει να αλλάξει; Άκουσε προσεκτικά το βράδυ τα ευαγγέλια λίγο πριν και λίγο μετά, προβάλει στο μισοσκόταδο η ελπίδα της αιωνιότητας, ο Σταυρός του Χριστού, την στιγμή κατά την οποία ο πένθιμος της καμπάνας ήχος, θα αναγγέλει τον πρόσκαιρο θάνατο του Θεού, ως προϋπόθεση της αιώνιας ζωής του ανθρώπου!
Ακούγοντας τα ευαγγέλια, ξαφνικά θα συνειδητοποιήσεις ότι, σήμερα, αυτή την μέρα δίπλα στον Χριστό, συνυπάρχει με τρόπο που δεν χωρά στην ανθρώπινη οριακή λογική, ένας ληστής, ένας καταδικασμένος από τους ανθρώπους κακούργος! Δεν γνωρίζει τον Χριστό! Ίσως έχει ακούσει για Εκείνον, αλλά δεν τον είδε, δεν του μίλησε ποτέ. Περιμένει την δίκαιη για εκείνον εκτέλεση της ποινής του, τον σταυρικό θάνατο, έναν θάνατο ντροπής που προβλεπόταν για τους ειδεχθείς εγκληματίες, για όσους η κοινωνία απέβαλλε χάριν των πράξεων τους.
Καρφωμένος επάνω στο σταυρό και ο ίδιος, μαζί με έναν ακόμη κατάδικο, βλέπει πως στη μέση υπάρχει μια ακόμα θέση! Ποιος να είναι αυτός που καρτέρα τον πικρότατο θάνατο μαζί με εκείνον; Ποιος να ναι αυτός, που σε λίγο θα φανεί στα μάτια του όχλου που διψά για δικαίωση απέναντι στο έγκλημα που ζητά τιμωρία;
Βλέπει Εκείνον... Χτυπημένο, ματωμένο και με στάφανο αγκάθινο στο μέτωπο Του... Ακούει τις ύβρεις, τους εμπαιγμούς, τα χτυπήματα και τον ήχο του μαστιγίου που χαρακώνει την σάρκα... Ποιος είναι αυτός που θα σταθεί ανάμεσα σε δυο κακούργους; Ποιο έγκλημα ξεπληρώνει παίρνοντας αυτή την θέση που περιμένει ανάμεσα τους; Ξεχωρίζει στο ματωμένο πρόσωπο, τα γαληνεμένα μάτια του καταδικασμένου! Δεν είναι μάτια ληστού αυτά! Δεν είναι μάτια ειδεχθούς εγκληματία! Ποιος είναι;
Είναι Εκείνος που ήρθε να αλλάξει τον κόσμο, δίνοντας ως αντίλυτρο την ίδια Του την ζωή! Είναι Εκείνος, που με το άγγιγμα Του, είδαν φως οι τυφλοί, περπάτησαν οι παράλυτοι, θεραπεύτηκαν λεπροί! Είναι Εκείνος που κάποιοι τον φωνάζουν με δάκρυα στα μάτια ΛΥΤΡΩΤΗ!
Όμως, οι φωνές τους δεν φτάνουν να καλύψουν τις κραυγές όλων των άλλων που κραυγάζουν ζητώντας τον θάνατο Του. Ο ληστής, παρακολουθεί με τα χέρια και τα πόδια καρφωμένα την σκηνή εκείνη. Μα δεν αντιδρά; Δεν φωνάζει; Δεν θα πει τίποτα σε όσους διψούν για το αίμα Του; Όχι... Έτσι όπως ο σφαγέας αρπάζει το πρόβατο να το σφαγιάσει και εκείνο βλέποντας το μαχαίρι δεν αντιδρά, έτσι και Εκείνος! Δεν μιλά ακόμα και την στιγμή που τα καρφιά, τρυπούν τα χέρια Του, ακόμα και όταν οι στρατιώτες σηκώνουν τον σταυρό για να τον τοποθετήσουν εκεί! Ανάμεσα στους δυο κακούργους...
Τρεις ώρες, μένουν εκεί σταυρωμένοι! Εκεί, ακούει τον Χριστό να συγχωρεί τους σταυρωτές Του. Ο καταδικασμένος αυτός ληστής, είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα διακηρύξει την αθωότητα του Χριστού, όταν ακούει τον άλλον καταδικασμένο να ειρωνεύεται... Τον επιτιμά! Πάψε του λέει. Εμείς απολαμβάνουμε δίκαια ότι πράξαμε, αυτός τίποτα δεν έκανε...
Ο αμαρτωλός αθωώνει τον αναμάρτητο! Δεν μένει όμως σε αυτό. Προχωρά ένα ακόμα βήμα, το μεγαλύτερο και τελευταίο στη ζωή του. Στρέφει το κεφάλι του και κοιτά Tον Χριστό. Θυμήσου με Κύριε στην βασιλεία σου, του λέει! Εκείνη την στιγμή, με αυτή την εσχάτη φράση, ανοίγει ξανά ο κλεισμένος για τους ανθρώπους μετά την πτώση παράδεισος. Εκείνη την στιγμή, που ο Χριστός τον βεβαιώνει πως, σήμερα, θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο...
Η παράδοση διέσωσε ένα όνομα που δεν καταγράφεται στα ευαγγέλια: Δυσμάς! Λένε πως αυτό το όνομα είχε, ποιος το γνωρίζει... Δεν έχει όμως καμιά σημασία. Γιατί στα ευαγγέλια παρέμεινε ένας ανώνυμος ληστής που το τελευταίο που ''έκλεψε'' στην ζωή του, ήταν ο Παράδεισος... Τι τραγική αντίφαση! Ανώνυμος ο ληστής του παραδείσου, επώνυμος ο Απόστολος της κολάσεως! Τρία χρόνια δεν ήταν αρκετά να πείσουν τον Ιούδα! Τρεις ώρες ήταν αρκετές να πείσουν τον ληστή!
Αυτός ο ανώνυμος ληστής πάντα με συγκινεί. Γιατί θα θεώρησε ποτέ δεδομένο τον παράδεισο όπως εμείς σήμερα. Δεν πίστεψε ποτέ πως υπήρχε σωτηρία για αυτόν και όμως! Μια φράση τελευταία , τον κατάδικο των ανθρώπων, τον δικαιώνει στα μάτια Του Θεού: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου...»
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου