Ένα ακόμα θαυμαστό περιστατικό, μας περιγράφει στο αυριανό Ευαγγέλιο ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Ένα γεγονός ευεργεσίας του Θεού, απέναντι στον πάσχοντα άνθρωπο. Βρίσκεται ο Χριστός στην περιοχή των Γεργεσηνών εκεί όπου βρισκόταν η αρχαία πόλη Γέργεσα παρά την Τιβεριάδα λίμνη.
Το περιστατικό αυτό, αναφέρουν οι τρεις από τους τέσσερις Ευαγγελιστές ((Ματθ. η, 28-34˙ Μάρκ. ε, 1-20. Λουκ. η, 26-39) με μικρές αποκλίσεις στο όνομα της περιοχής Γέργεσα , Γέρασα ή Γάδαρα καθώς και στον αριθμό των θεραπευμένων δαιμονιζομένων. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν αλλάζει τα βασικά σημεία της αυτής διηγήσεως.
Εκεί λοιπόν συναντήθηκε με δύο δαιμονισμένους η κατοικία των οποίων ήταν τα μνήματα, οι τάφοι μέσα στους οποίους ζούσαν, ζωντανοί νεκροί. Απομονωμένοι από τους υπόλοιπους ανθρώπους, προκαλούν τρόμο με την εμφάνιση τους. Βλέποντας τον Χριστό, αρχίζουν να φωνάζουν. Τον αποκαλούν Υιό του Θεού και τον εκλιπαρούν να επιτρέψει να εισέλθουν σε μια αγέλη χοίρων που βρισκόταν εκεί κοντά. Παράξενα ηχούν τα γραφόμενα του Ματθαίου σήμερα... Ποιοι παρακαλούν; Να πάνε που και γιατί;
Ο ανυποψίαστος αναγνώστης του Ιερού Κειμένου, δεν μπορεί να κατανοήσει το γεγονός χωρίς την βασική προϋπόθεση πως θα αποδεχθεί ότι ο διάβολος, δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, αλλά μια υπαρκτή παρουσία μέσα στην ζωή του ανθρώπου! Η πίστη μας πως καθίσταται ανίσχυρος μπροστά στην Χάρη Του Θεού, δεν σημαίνει την ταυτόχρονη απόρριψη της παρουσίας του. Αντίθετα, επειδή ο αγώνας μας στην καθημερινότητα δεν είναι μόνον βιοτικός μιας και "οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς
ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου'' (Εφ.6,12), έχει ως αποτέλεσμα αυτός ο αγώνας να γίνεται άνισος χωρίς την παρουσία Του Θεού στη ζωή μας.
Μέσα από τους ανθρώπους μιλά εκείνος που μίσησε ολόκληρη την δημιουργία Του Θεού, κορωνίδα της οποίας είναι ο άνθρωπος. Μιλά ο διάβολος και δεν διστάζει να αναγνωρίσει αυτό που ακόμα και σήμερα κάποιοι άνθρωποι αρνούνται να δεχτούν! Πως ο Χριστός, δεν είναι απλά ένα ιστορικό πρόσωπο, αλλά ο σαρκωμένος Θεός που εμφανίζεται στη γη ως Θεός και άνθρωπος, ως υιός του Θεού. Ο διάβολος δεν διστάζει ούτε μια στιγμή να ομολογήσει, κάτι που ο άνθρωπος διστάζει και σήμερα να αποδεχθεί.
Ζητά να του επιτραπεί να φύγει από τους ανθρώπους και να εισέλθει στην αγέλη των χοίρων. Για τον ίδιο τον διάβολο, δεν υπάρχει νόημα στην ύπαρξη του αν δεν πετύχει το κακό. Όμως, γιατί τελικά ο Χριστός αποδέχεται αυτή την ικεσία; Την απάντηση μας την δίνει στην συνέχεια του κειμένου ο Ιερός Ευαγγελιστής.
Την στιγμή που θεραπεύονται οι άνθρωποι, ταυτόχρονα, η αγέλη των χοίρων εφορμά προς την θάλασσα πέφτουν ομαδικά από τον γκρεμό και θανατώνονται. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα μιας άσβεστης επιθυμίας του διαβόλου προς το σύνολο της δημιουργίας. Αν μπορεί να την αφανίσει! Και όμως. Οι άνθρωποι δεν το βλέπουν. Αντίθετα, η θεραπεία των συνανθρώπων τους όχι μόνον τους αφήνει ασυγκίνητους, αλλά λυπούνται για τον χαμό των ζώων... Ζητούν από τον Χριστό, να φύγει από την περιοχή τους... Το χειρότερο είναι πως αυτό, δεν το ζητούν ένας, δύο, ή και τρεις, αλλά ολόκληρη η πόλη...Οι ίδιοι που έτρεμαν στην θέα των δαιμονιζομένων, τώρα ζητούν από τον ευεργέτη τους να αποχωρήσει!
Γνώριζε ο Χριστός την έκβαση των πραγμάτων και έτσι επέτρεψε αυτό που τελικά αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίον σκέπτεται ο άνθρωπος εκφράζοντας έτσι την αχαριστία του απέναντι στην ευεργεσία Του Θεού! Όμως, ο Χριστός φεύγει όταν του το ζητούν οι άνθρωποι! Δεν διαμαρτύρεται, δεν επιμένει να παραμείνει, απλά αποχωρεί έτσι όπως ήρθε στην περιοχή τους.
Πως αλλιώς ο Θεός μπορεί να πείσει τον άνθρωπο πως σέβεται απόλυτα την βούληση του με την οποία τον έχει κοσμήσει; Πως διαφορετικά μπορεί ο Θεός να αποδείξει στους ανθρώπους πως η επιλογή τους να Τον δεχθούν ή όχι στη ζωή τους, είναι αποκλειστικά δική τους; Ο Θεός, στο ένα βήμα του ανθρώπου κάνει εννιά για να τον φτάσει. Όταν όμως ο άνθρωπος αρνείται να Τον δεχθεί, τότε απλά ο Θεός υποχωρεί...
Η περίπτωση της θεραπείας των δύο αυτών ανθρώπων, δείχνει τον τρόπο με τον οποίον θέλουμε κοντά μας Τον Θεό. Να είναι δίπλα μας, όταν τον χρειαζόμαστε και μακρυά μας όταν νομίζουμε πως δεν τον έχουμε ανάγκη... Πόσο δυστυχής όμως γίνεται ο άνθρωπος που δεν έχει κοντά του το Θεό! Το αποτέλεσμα είναι ο κατακρημνισμός και ο αφανισμός του! Η επιλογή, είναι αποτέλεσμα της ελευθερίας της βουλήσεως του ανθρώπου, βούληση την οποία πάντοτε αποδέχεται ο Θεός.
Ακόμα και ένας μικρός προβληματισμός που γεννά την σκέψη με αφορμή την αυριανή ευαγγελική περικοπή μπορεί τελικά να σταθεί ικανός ώστε να αντιληφθούμε αυτό που με παρρησία διατρανώνει ο πολύς Ντοστογιέφσκι, στο έργο του «Αδελφοί Καραμαζώφ», όπου και διατυπώνει την θέση: «Αν δεν υπάρχει Θεός, όλα επιτρέπονται». Το τίμημα αυτής της επιλογής επιστρέφει στον άνθρωπο που θέλει να νομίζει πως τελικά, ο Θεός δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση στην ζωή του...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου