''γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου''

Στο αυριανό ευαγγέλιο, ο Χριστός μας επιτελεί ένα ακόμα θαύμα από τα πολλά που περιγράφονται με λυρισμό στα ιερά κείμενα των Ευαγγελίων. Η θεραπεία μιας γυναίκας συγκύπτουσας, δηλαδή, μιας γυναίκας με σώμα παραμορφωμένο που την εξανάγκαζε να μην μπορεί να κοιτάξει ψηλά, να περπατά συνεχώς με το κεφάλι σκυμμένο να βλέπει μοναχά τη γη χωρίς να μπορεί να δει τον ουρανό! Μια βασανιστική κατάσταση την οποία η γυναίκα βιώνει, όχι ένα, όχι δύο, αλλά δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια...  

Ποιος υγιής άνθρωπος μπορεί να καταλάβει έναν ασθενούντα; Ποιος μπορεί να θέσει τον εαυτό του στη θέση αυτής της γυναίκας που τον ήλιο τον έβλεπε από την σκιά της; Ποιος μπορεί να σκεφτεί τον εαυτό του για τόσα χρόνια να έχει σκυμμένο το κεφάλι στη γη και να μην μπορεί να υψώσει τα μάτια του να δει και να θαυμάσει τις ομορφιές της φύσεως, τα ολοζώντανα χρώματα με τα οποία ο Δημιουργός στόλισε την πλάση; Κανείς, δεν μπορεί να έρθει έστω και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, στην θέση της δυστυχούς γυναικός που για δεκαοκτώ χρόνια είναι "συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές''. 

Οι άνθρωποι την προσπερνούν, χωρίς να μπορούν να κατανοήσουν τον πόνο της, χωρίς να μπορούν να αντιληφθούν ότι, ο πόνος, η ασθένεια και ο θάνατος είναι έννοιες που ουδείς μπορεί να γνωρίζει πότε θα γνωρίσει. Τον πόνο αυτής της γυναίκας, επιμηκύνει ο χρόνος... Πλέον, κάθε προσδοκία θεραπείας, έχει εξαλειφθεί. Δεν περιμένει πλέον την αποθεραπεία της. Αυτό ωστόσο, δεν την εμποδίζει να είναι κοντά στο Θεό! Παρά την σωματική της αδυναμία, συναντά τον Χριστό, όχι στον δρόμο ή σε κάποιο σπίτι, αλλά στην συναγωγή, στον τόπο όπου λατρεύεται ο Θεός, εκεί όπου ακούγεται ο λόγος Του, εκεί όπου οι άνθρωποι ξεφεύγουν από τα γήινα για να αναζητήσουν τα επουράνια. 

Θαυμασμό και μόνο προκαλεί η πίστης της όχι στην προσδοκία του θαύματος, αλλά στην δύναμη του Θεού που επικαλείται στην δοκιμασία της ζωής της. Πηγαίνει στην συναγωγή θέλοντας να ακούσει λόγο αγαθό. Τι και αν το σώμα είναι σκλαβωμένο, η ψυχή της είναι ελεύθερη. Σε τέτοιες περιπτώσεις η λογική κατευθύνει διαφορετικά τον άνθρωπο. Τι έχεις να ελπίζεις; Τι πλέον περιμένεις; Που είναι ο Θεός να σε βοηθήσει; Κανένα από τα παραπάνω ερωτήματα όμως, δεν γίνονται αιτία για αυτή την γυναίκα να απομακρυνθεί από τον Θεό, αντίθετα, όσο η δοκιμασία της επιμηκύνεται τόσο εκείνη τον αναζητά περισσότερο...

Εκεί λοιπόν, την συναντά ο Χριστός! Σε άλλες περιπτώσεις ασθενούντων που περιγράφονται στα ιερά κείμενα, βλέπουμε ανθρώπους να κραυγάζουν στον Χριστό εκλιπαρώντας για την θεραπεία τους. Η γυναίκα όμως δεν Του ζητά τίποτα, η φωνή της, δεν ακούγεται! Όμως, η πίστη της είναι τέτοια που καμιά φωνή δεν μπορεί να την εκφράσει.  Τότε, ''ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ  Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν''. Το θαύμα το συναντάς, όταν δεν το περιμένεις!

Η γυναίκα, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των ανθρώπων, ανορθώνεται! Σηκώνει το κεφάλι της ψηλά και το πρώτο πρόσωπο που βλέπει μπροστά της, είναι το πρόσωπο Εκείνου που λίγο αργότερα θα πεθάνει επάνω στο Σταυρό για να δώσει ζωή στους ανθρώπους! 

Δοξάζει η γυναίκα το Θεό για την αναπάντεχη ευεργεσία. Μόνον ένας, ο Αρχισυνάγωγος, ο άνθρωπος που βρίσκεται στην υπηρεσία του Θεού, εκείνος μόνον διαμαρτύρεται  κατά του Χριστού μας. Άνθρωπος υποκριτής, που δεν μπορεί να διακρίνει το νόημα της αγάπης του Θεού, στα πρόσωπα των συνανθρώπων του, με έντονο τρόπο εγκαλεί τον Χριστό μας γιατί την ημέρα του Σαββάτου- ημέρα αργίας για τους Ιουδαίους- θεράπευσε τη γυναίκα... Τι παράξενοι που είμαστε οι άνθρωποι αλήθεια! Πόσο υποκριτικά βλέπουμε την σχέση μας με το Θεό.

Όμως ο Χριστός του δίνει μια καταλυτική απάντηση! Αποκαλύπτει την ψυχρή ανθρώπινη υποκρισία που δεν μπορεί να την ζεστάνει η αγάπη. Εάν κάποιος ,του λέει, έχει ένα μοσχαράκι ή ένα γαϊδουράκι στο στάβλο του, θα το αφήσει απότιστο το Σάββατο; Αν λοιπόν ο άνθρωπος οφείλει να μεριμνήσει για τα ζώα που τον υπηρετούν, θα μείνει αδιάφορος ο Θεός για τον άνθρωπο; 

Τελικά, για μια ακόμη φορά η πίστη και η υπομονή θριαμβεύουν! Και στην περίπτωση αυτή, το θαύμα, αποτελεί την επιβράβευση της πίστεως και της υπομονής, αυτών της μεγάλων αρετών, τις οποίες η γυναίκα επιδεικνύει. Η θεραπευμένη γυναίκα, συναντά το θαύμα όταν δεν το περιμένει. Το σώμα της αιχμάλωτο για δεκαοκτώ χρόνια απελευθερώνεται. Η ψυχή της όμως, ήταν ήδη ελεύθερη, ώστε ακόμα και αν τα μάτια της έβλεπαν μόνο τη γη, εκείνη να συνεχίζει να αναζητά και τελικά να βρει τον ουρανό! 

                                                                          π. Θωμάς Ανδρέου