Αιχμάλωτοι εν καιρώ ειρήνης;

Μέσα στις πολλές δεήσεις και ικεσίες της Εκκλησίας, μια ακούγεται ιδιαίτερα επίκαιρη τούτες τις ημέρες.'' Ὑπὲρ ἀναρρύσεως τῶν αἰχμαλώτων''... Και αυθόρμητα το μυαλό πάει σε δύο νέα παιδιά, αιχμάλωτα εν καιρώ ειρήνης... 

Όλη η Ελλάδα πάγωσε στο άκουσμα της θλιβερής αυτής είδησης. Δύο αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού, βρέθηκαν υπό αντίξοες και αδιερεύνητες μέχρι στιγμής συνθήκες, στις φυλακές της Ανδριανουπόλεως. Παρά τις προσπάθειες όμως να διατηρηθούν χαμηλοί τόνοι από πλευράς της Ελλάδος τουλάχιστον στο θέμα αυτό, δεν παύει, να υπάρχει μια διάχυτη, έντονη ανησυχία, για το τι θα συμβεί μετά από αυτή την δυσάρεστη εξέλιξη. 

Ταυτόχρονα, η πατρίδα μας σε λίγες ημέρες, θα συνεορτάσει την μεγάλη Θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου μαζί με την μνήμη της Εθνικής Παλιγγενεσίας δηλαδή της αποτίναξης της μακραίωνης δουλείας και της δημιουργίας ενός σχετικά ελευθέρου κράτους, μιας και από της συστάσεως του μετά την επανάσταση του 1821, ουδέποτε έπαψε να έχει μπροστά του τις μεγάλες δυνάμεις, που το συνοδεύουν σε όλες πλέον τις ιστορικές συγκυρίες. 

Για αρκετό καιρό, το μόνιμο θέμα συζητήσεων, ήταν το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Με δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια, ο λαός, ο κυρίαρχος λαός, θέλησε να δηλώσει την διαφωνία του στην οιαδήποτε εκχώρηση της ιστορίας του. Ταυτόχρονα, από άλλη όμορη χώρα, επανήλθε το γνωστό ζήτημα της τσαμουριάς , ζήτημα που παραμένει ανοικτό από την άλλη πλευρά και επισημαίνει τις όποιες αλυτρωτικές ιδέες της γείτονος χώρας απέναντι πλέον όχι απλά στην ιστορική της πορεία της πατρίδος μας προς το μέλλον αλλά και σε αυτήν καθ' αυτήν την Εθνική της κυριαρχία! 

Τέλος, η άλλη όμορη χώρα η Τουρκία, η οποία ουδέποτε έπαψε και δεν πρόκειται ποτέ να πάψει, να προκαλεί την εθνική μας συνείδηση, την ιστορία μας αλλά και την εθνική μας κυριαρχία, όπως αυτή κατοχυρώνεται, τόσον από το Διεθνές Δίκαιον όσον και από τις διεθνείς συνθήκες, οι οποίες όμως δεν απέτρεψαν τις όποιες προσπάθειες συρρίκνωσης της εθνικής μας κυριαρχίας, κάτι που συνέβει στην περίπτωση των Ιμίων με την μονομερή απόφαση της γείτονος χώρας να διασαλεύσει το υπάρχον καθεστώς στην περιοχή... 

Και όλα αυτά, συμβαίνουν σε μια Ευρωπαϊκή χώρα, μέλος της Νατοϊκής συμμαχίας, η οποία προσμετρά αρκετά χρόνια οικονομικής δυσπραγίας, ή κρίσεως κατά το δη λεγόμενον, περίοδο κατά την οποίαν κυρίως, δοκιμάσθηκε έντονα η αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού! 

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, είναι δικαιολογημένη κάθε ανησυχία για το τι θα συμβεί την  επαύριο , όπως πολύ σωστά έχει διατυπωθεί, εάν συμβεί κάποιο ''ατύχημα'' σύμφωνα και με την πρόσφατη δήλωση του Αμερικανού πρέσβεως και μάλιστα λίγο πριν την σύλληψη των δύο Ελλήνων αξιωματικών που σήμερα ακόμα βρίσκονται στις φυλακές της Ανδριανουπόλεως. 

Τελικά, κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να βρεθούμε αντιμέτωποι με μια τέτοια εξέλιξη; Σε μια χώρα όπου οι θεσμοί διασαλεύονται, η εμπιστοσύνη του λαού σε αυτούς κλονίζεται και όπως φαίνεται, ακόμα και η επίσημη αποτύπωση της πραγματικότητας είναι υπό αμφισβήτηση, πόσο εύκολο είναι να βρεθούμε ξαφνικά αντιμέτωποι με αυτήν; 

Έχω την αίσθηση, πως πρέπει να είμαστε τουλάχιστον υποψιασμένοι. Κανείς, δεν επιθυμεί ασφαλώς την οποιαδήποτε εμπλοκή της χώρας μας σε οποιοδήποτε θερμό επεισόδιο. Ταυτόχρονα όμως, δεν έχει καμιά αξία η οποιαδήποτε επέτειος εθνικής μνήμης, αν δεν είμαστε σε θέση να θυμηθούμε πως παρά τις όποιες ειρηνικές προθέσεις του λαού μας στις σχέσεις του με τις γειτονικές χώρες, οι προθέσεις δεν στάθηκαν ικανές να αποτρέψουν τα ηρωικά έπη που σήμερα γιορτάζουμε κάτω από τις προαναφερόμενες συνθήκες. 

Χρησιμοποίησα σκόπιμα τον όρο εθνική συνείδηση σε αυτό το κείμενο, ξεχωρίζοντας έτσι τον άκρατο εθνικισμό που διέπει τις γειτονικές χώρες εις βάρος της Ελλάδος, από την γνήσια Εθνική συνείδηση που επιβάλει την εγρήγορση μας, ώστε να μην χρειαστεί ποτέ ξανά, να προσθέσουμε μια ακόμα εθνική επέτειο στην ιστορία αυτού του τόπου. 

Κάτι που ασφαλώς δεν σημαίνει πως αν χρειαστεί, δεν θα το κάνουμε με την ίδια γενναιότητα των προγόνων μας, που θυσιάστηκαν ώστε εμείς, σήμερα να μιλάμε την ίδια γλώσσα, να πιστεύουμε στην ίδια θρησκεία και να στεκόμαστε με αξιοπρέπεια σαν λαός, έχοντας υπ' όψιν πως η Ελλάδα, δεν αποτελεί το άκρον της Ευρώπης, αλλά την αρχή της και αυτό, σίγουρα θα πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπ'όψιν και οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή κοινότητα, αν δεν θέλουν σε κάποια στιγμή, να βρεθούν στην θέση που σήμερα βρίσκεται η πατρίδα μας...  

                                                                                 π. Θωμάς Ανδρέου