Μεγάλη μέρα η σημερινή! Η Ελλάδα γιορτάζει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, την απαρχή του μεγάλου και σωτηριώδους κεφαλαίου της σωτηρίας των ανθρώπων και ταυτόχρονα θυμάται ευλαβικά το χρέος και την Θυσία των προγόνων μας που έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας...
Ο μαχητικός Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός, με δύο ιστορικά τεκμηριωμένες ομιλίες του (διάβασε σχετικά εδώ) κηρύσσει την επανάσταση την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, δίνει το χαρμόσυνο άγγελμα της ελευθερίας και του αγώνα για παύση της μακραίωνης δουλείας, βροντοφωνάζοντας πως: "οπλισθήτε με τον ζήλον του Θεού, έκαστος εξ υμών ας ζωσθή την ρομφαίαν του, διότι είναι προτιμώτερον να αποθάνη τις με τα όπλα ανά χείρας, παρά να καταισχύνη τα ιερά της Πίστεώς του και την Πατρίδα του".
Η Ελλάδα, ο τόπος που παράγει Αγίους και Ήρωες, γράφει χρυσές σελίδες απαράμιλλου θάρρους. Η απόφαση έχει παρθεί και σε αυτήν, διακυρήσει ο μεγάλος Έλληνας Στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Θεός έχει βάλει την υπογραφή του και δεν την παίρνει πίσω! Έτσι ξεκίνησε ο μεγάλος αγώνας για την ελευθερία. Με τους Νεομάρτυρες, προπομπούς του αγγέλματος της ελευθερίας της Πατρίδος που ομολογούν τον Χριστό και την Ελλάδα και που γίνονται η θρυαλλίδα για την επαναστατική έκρηξη μιας και η τελευταία τους φράση πριν τον μαρτυρικό τους θάνατο είναι: "για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την ελευθερία".
Μέσα στη ζοφερή αυτή για το γένος περίοδο, το
φαινόμενο των νεομαρτύρων θα γίνει η αιτία αναζωπύρωσης της πίστης και της
ελπίδας[1] των
υποδούλων Ελλήνων στα μάτια των οποίων ο
νεομάρτυρας καθίσταται και εθνικός αλλά κυρίως θρησκευτικός ήρωας. Η αναζήτηση
της ελευθερίας και η αποτίναξη του μακραίωνου ζυγού της δουλείας, έχει ως βάση
της την πίστη των Ελλήνων πως ο Θεός θα ενισχύσει τον αγώνα για την επίτευξη
του ποθούμενου αγαθού της ελευθερίας[2]. Η
ίδια η ελληνική επανάσταση του 1821, βασίζεται σε αυτήν την πίστη των
πρωτοστατών της όπως εκφράζεται μέσα από τις δικές τους καταγεγραμμένες
μαρτυρίες όπου ο πόθος για την ελευθερία γίνεται τάμα στην Παναγία[3].
Ταυτόχρονα όμως, τα μαρτύρια των νεομαρτύρων,
αποτελούν την αντίδραση της εξουσίας σε όποια προσπάθεια αποτίναξης του ζυγού
από πλευράς των υποδούλων Ελλήνων έναντι του κατακτητού τους. «Αυτός βρήκε τον
εξισλαμισμό ως πρόσφορο μέσο για να κυριεύσει και την ορθόδοξη καρδιά των
υποδούλων Ελλήνων. Εκείνοι βρήκαν την ομολογία ως άριστο τρόπο για να μείνουν
ελεύθεροι στο φρόνημα και να διασωθεί η ταυτότητα των Ρωμιών»[4].
Σύμφωνα με τον Κ. Σιμόπουλο, «οι πρώτες βίαιες κατασταλτικές αντιδράσεις της
τουρκικής εξουσίας αμέσως μετά την ελληνική Επανάσταση είναι τα παλουκώματα,
ατομικά ή ομαδικά, αντίποινα και αντεκδικήσεις της στρατιωτικής ηγεσίας, ή του
φανατισμένου όχλου»[5].
Τα πάνδεινα του Γένους μας, καταγράφηκαν και παραδόθηκαν ως Ιερά παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Σε εμάς, τους απόγονους αυτών των ηρώων απομένει η οφειλετική ευγνωμοσύνη και ταυτόχρονα η διατήρηση της εθνικής μνήμης, ώστε να - μην δώσει ο Θεός- χρειαστεί, να ακολουθήσουμε το παράδειγμα αυτών των ηρώων, που δεν θέλησαν να σκεφτούν ούτε για μια στιγμή, πως αυτός ο τόπος ο ευλογημένος, μπορεί να στερηθεί το αγαθόν της ελευθερίας, έννοια την οποία ενεφύσησε ο Δημιουργός και την οποίαν ο άνθρωπος οφείλει να προασπιστεί όταν αυτό χρειαστεί, με οιοδήποτε τίμημα, ακόμα και του υπέρτατου αγαθού της ζωής...
π. Θωμάς Ανδρέου
[1] Α. Καραθανάσης, «Η εθνική συνείδηση
μας κατά την Τουρκοκρατία, συνείδηση συμπάσης της Ρωμιοσύνης», Πρακτικά Β΄ συνεδρίου Η ζωή των υποδούλων Ελλήνων επί Τουρκοκρατίας, Αθήνα 2014 σ. 25.
[2] Ε. Θεοδώρου, «Οι Νεομάρτυρες εις το
έργον της αγωγής», Πρακτικά Θεολογικού Συνεδρίου «εις
τιμήν και μνήμην των Νεομαρτύρων», Θεσσαλονίκη 1988, σ.σ. 313-328.
[3] Θ.
Κολοκοτρώνη, Διήγησις συμβάντων της
Ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836, Απομνημονεύματα. τόμ. Α΄, Αθήναι
1846, σ. 28.
[4] Χρυσ. Χρυσόπουλος, (αρχιμ.), Εθνική Παλιγγενεσία και Νεομάρτυρες, (ανάτυπο), Άμφισσα 2007, σ.5.
[5] Κ. Σιμόπουλος, Βασανιστήρια και εξουσία. Από την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα, το Βυζάντιο και την τουρκοκρατία ως την εποχή μας, Αθήνα 2008, σ. 371.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου