Εντύπωση προκαλεί η αρθρόα προσέλευση μουσουλμάνων στην Μονή του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκιπο. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, αλλόθρησκοι προσέρχονται στον Άγιο προσευχόμενοι ζητώντας από Εκείνον που πέθανε για τον Θεάνθρωπο Χριστό μια χάρη, μια ικεσία...
Το παράξενο όμως δεν είναι αυτό! Το παράξενο είναι πως σε κάποιες περιπτώσεις ο Θεός ακούει τις παρακλήσεις των αλλοθρήσκων και τους χαρίζει το θαύμα! Και αυτοί ξαναπηγαίνουν μοιράζοντας γλυκίσματα ομολογούντες τα θαυμάσια που τους έκανε ο Θεός! Ουδεμία πρόθεση συγκριτισμού ή διαπραγμάτευσης της Αλήθειας της Ορθοδόξου πίστεως μας υπάρχει στις σκέψεις αυτές και το αποσαφηνίζω ώστε να μην χρειαστεί εκ των υστέρων να "αποδείξω" την ορθοδοξία μου...
Απλά σκέπτομαι για μια ακόμα φορά, πως ευτυχώς ο Θεός δεν σκέπτεται με τον τρόπο που οι άνθρωποι σκέπτονται. Βλέπεις η πίστη δεν είναι προνόμιο αλλά βίωμα και αλίμονο σε όσους νομίζουν πως το έχουν εξασφαλίσει επειδή είχαν την ευλογία της αναγέννησης του Θείου Βαπτίσματος! Ανυποψίαστοι, θεωρούν εξασφαλισμένη την σωτηρία τους.... Φεύ όμως!
Γιατί Κύριε κάνεις θαύματα σε αλλόθρησκους, με παιδιάστικη αφέλεια θέλω να ρωτήσω τον Θεό! Δεν τολμώ όμως! Γιατί στη σκέψη μου ακούω σαν θρόισμα ζείδωρου ανέμου την φωνή Του: "μὴ δόξητε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς, πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ" (Μτθ.3,9). Σε εμάς, απομένει η σιωπή... Ξέρει καλύτερα ο Θεός...
π. Θωμάς Ανδρέου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου