Η Παναγία σας φταίει;

Εικόνες θλίψης και ντροπής ταυτόχρονα! Προχθές, οδός Σταδίου στο κέντρο της Αθήνας, ομάδα νεαρών διαδηλωτών τους, οποίους είδαμε να βεβηλώνουν εικόνα της Παναγίας φωνάζοντας ταυτόχρονα "να πεθάνει η Ελλάδα να ζήσουμε εμείς, στο διάολο η οικογένεια, θρησκεία και πατρίς". Αυτά τα νεαρά άτομα χωρίς καμία συναίσθηση βεβήλωσαν προκλητικά την εικόνα της Παναγίας, προσβάλλοντας με τον τρόπο αυτό το θρησκευτικό συναίσθημα χιλιάδων Ελλήνων πιστών Χριστιανών. 

Η επισυναπτόμενη φωτογραφία δείχνει την στιγμή που δυο νεαρές γυναίκες καταστρέφουν την εικόνα της Παναγίας, την οποία άρπαξαν από διερχόμενο που την είχε μαζί του (βλέπε εδώ) την πέταξαν στο δρόμο και στην συνέχεια την κατέστρεψαν. Πώς να δικαιολογήσει κανείς αυτή την ανόητη και χυδαία συμπεριφορά; Να την αποδώσει στο νεαρό της ηλικίας; Στο γεγονός πως όλη αυτή την μεγάλη χρονική περίοδο της πανδημίας οι άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με πρωτόγνωρες καταστάσεις που τους έχουν φέρει σε απόγνωση; Και η Παναγία τι τους έφταιξε; Τι κατάφεραν τελικά να κάνουν με την πράξη τους αυτή; Να καταπαύσει η πανδημία;  Να επανέλθουμε στους ρυθμούς της ζωής μας πριν από αυτήν; Τίποτα! 

Το μόνο που κατάφεραν είναι να προκαλέσουν θλίψη και απογοήτευση και ταυτόχρονα θυμό σε όσους ανθρώπους πιστεύουν πως σε αυτό τον τόπο η Παναγία έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά των ανθρώπων του. Τα νεαρά αυτά άτομα, θεώρησαν πως με την πράξη τους αυτή έκαναν την διαφορά απέναντι σε όσους θρησκεύουν. Θεώρησαν εντελώς λαθεμένα πως με την κίνησή τους αυτή συνέβαλαν με τον τρόπο τους σε μια επανάσταση εναντίον ενός κατεστημένου -για αυτούς- που στηρίζεται στο τρίπτυχο οικογένεια, θρησκεία και πατρίδα το οποίο και καθυβρίζουν με το σύνθημα τους. Έτσι νομίζουν! 

Ζητούν να πεθάνει η Ελλάδα για να ζήσουν αυτοί, ξεχνώντας πως ζουν γιατί υπάρχει η Ελλάδα. Δυστυχισμένα παιδιά, που κουβαλούν μέσα τους ένα θυμό για όλους και για όλα, για το γεγονός πως κάποιοι φρόντισαν να τους πείσουν πως ο άνθρωπος είναι ελεύθερος και γίνεται ήρωας, όταν είναι αδίστακτος... Τι κρίμα! 

Γράφοντας αυτές τις σκέψεις, ήρθε στο νου μου ένας άλλος νεαρός που πέθανε εδώ στα πανέμορφα και ιστορικά Γιάννενα τον Αύγουστο του 1808. Αν μάλιστα έρθεις στην θρυλική αυτή πόλη και ανέβεις στο κάστρο της, κάπου εκεί να ξέρεις πως έγιναν όσα θα διαβάσεις παρακάτω. Μόνο κράτα στο νου σου την φωτογραφία των νεαρών που σκίζουν την εικόνα της Παναγίας και άκου τι θα σου πω. 

Τα χρόνια εκείνα, στα Γιάννενα διαφέντευε ο Αλή Πασάς, ένας αδίστακτος άνθρωπος. Τότε ήταν που μαρτύρησε με φρικτό τρόπο στα χέρια του και ο παπά Θύμιος ο Βλαχάβας πάλι εδώ στα Γιάννενα σαν αντίποινα για το επαναστατικό κίνημα που πήρε το όνομα του. Τότε κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε αυτό ένα νεαρό παλικάρι από την περιοχή της Σαμαρίνας, ο Δημήτριος. Τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον Αλή Πασά. Ο Αλής είδε πως ο νεαρός Δημήτριος φορούσε στο στήθος του μια εικόνα της Παναγίας. Απαίτησε τότε από τον Δημήτριο να του την δώσει στα χέρια του. Εκείνος αρνήθηκε να το κάνει και τότε ο Αλή Πασάς εξεμάνη και έδωσε εντολή να τον εντοιχίσουν! 

Τι σημαίνει αυτό; Τον έκτισαν ζωντανό, αφήνοντας ακάλυπτο μόνο το κεφάλι του και τον τάιζαν και τον πότιζαν υποχρεωτικά μέχρι να σκάσει! Και με αυτό το φρικτό και πέρα από κάθε λογική μαρτύριο ο Δημήτριος άντεξε για δέκα μέρες, έως ότου παρέδωσε την ψυχή του στον Χριστό. Και όλα αυτά δεν τα ξέρουμε από ένα οποιοδήποτε πρόσωπο αλλά από τον Γάλλο πρόξενο στα Γιάννενα την εποχή εκείνη και περιηγητή, Φρανσουά Πουκεβίλ. 

Αυτά σκέφτηκα βλέποντας τα νεαρά παιδιά να διαβολοστέλνουν την πίστη, την οικογένεια και την πατρίδα τους και θυμήθηκα τον Δημήτριο από την Σαμαρίνα που έδωσε την ζωή του, όπως και τόσες χιλιάδες άλλοι άνθρωποι, για να μπορούν σήμερα ακριβώς διακόσια χρόνια μετά την  επανάσταση του 1821, νεαρά παιδιά να ειδωλοποιούν  εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου που θέλησαν να δώσουν στο έγκλημα ιδεολογική κάλυψη, όταν αγνοούν πως οι αληθινοί επαναστάτες έδιναν την ζωή τους για αυτό που πίστευαν και δεν την αφαιρούσαν από τους άλλους! 

Τέλος, εύχομαι η Παναγία που κρατά αυτόν τον τόπο στα χέρια Της αιώνες τώρα, να μας συγχωρήσει και να μην επιτρέψει να περάσουμε χειρότερα, από όσα ήδη περνάμε... 

                                                                             π. Θωμάς Ανδρέου