Στην Πόλη, υπάρχει το θρυλικό Μοναστήρι της Παναγίας της Μπαλουκλιώτισσας... Γιορτάζει την ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής. Θυμάμαι στα παιδικά ανέμελα χρόνια μου, που περίμενα να δω την Λωξάντρα στην ανεπανάληπτη τηλεοπτική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου της Μαρίας Ιορδανίδου από την Ελληνική τηλεόραση.
Η Λωξάντρα υπήρξε η αιτία που αγάπησα την Πόλη από τα μικράτα μου! Και όταν αξιώθηκα να πάω να προσκυνήσω τα ιερά και όσια του Γένους μας εκεί που ακόμα και σήμερα νιώθεις μέσα από τα αρχαία τείχη να προβάλλουν οι μορφές των Βυζαντινών, θέλησα να πάγω και στην Μπαλουκλιώτισσα να πιω απ' το αγίασμα Της που έπινε και η Λωξάντρα και το μοίραζε σε Ρωμιούς και Τούρκους σαν βάλσαμο και γιατρικό!
Μετά έμαθα πως χτίστηκε το αρχαίο μοναστήρι στα χρόνια του Αυτοκράτορα Λέοντος του Θρακός όταν ο ίδιος θεραπευμένος από το αγίασμα Της, αντιδώρησε την ευεργεσία κτίζοντας Ναό στην Παναγία. Ο αρχικός ναός δεν υπάρχει πλέον. Όμως η Ζωοδόχος Πηγή καθιερώθηκε σαν γιορτή, μεταγενέστερα βέβαια, αλλά πάντοτε ταυτισμένη με τον αγιασμένο Ναό Της στην Κωνσταντινούπολη και το θαυματουργό αγίασμα Της.
Όταν πρωτοπήγα, στάθηκα με δέος μπροστά στην Εικόνα Της. Ήπια ευλαβικά από το αγίασμα Της και μετά βγήκα μπροστά στους τάφους των Οικουμενικών Πατριαρχών του Γένους μας που έχοντας εκτελέσει το ιερό καθήκον τους να κρατούν αναμμένη την φλόγα ώστε από το Φανάρι να φωτίζεται η οικουμένη, αναπαύονται στα ιερά χώματα της Πόλης που σαν άγγελοι την διακόνησαν θυσιαστικά!
Κάπου, κλείνοντας τα μάτια, σαν να δα την αρχόντισσα κόνα-Λωξάντρα να πίνει το αγίασμα αφού πρώτα είχε δοκιμάσει τα δικά της ντολμαδάκια και τους λοιπούς γαστρονομικούς Πολίτικους μεζέδες δίπλα στους τάφους των προγόνων της, σαν ένα ξέχωρο μνημόσυνο στη μνήμη τους.
Η Ζωοδόχος Πηγή, δεν είναι μια θεομητορική γιορτή σαν όλες τις άλλες. Είναι μια ανάμνηση που κρατά για πάντα για να μας θυμίζει το χρέος μας στην Πόλη που το φως της ελπίδας για ζωή τρεμόπαιξε πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν έσβησε και ούτε θα σβήσει! Το Ζωοδόχος σημαίνει δέχεται την ζωή, άρα την συντηρεί και την μεταδίδει.
Η Παναγία μας ως " Λόγῳ σάρκα δανείσασα", καθίσταται " δοχεῖον τοῦ ἀστέκτου, χωρίον τοῦ ἀπείρου πλαστουργοῦ" και ταυτόχρονα δεχόμενη την Ζωή, την χαρίζει και στους άλλους. Έτσι συνεχίζει η ζωή στην Πόλη... Με μια Παναγιά Μπαλουκλιώτισσα που δίνει ζωή, μια Λωξάντρα που πίνει το αγίασμα δίπλα στους τάφους των προγόνων της και ένα Οικουμενικό Πατριάρχη που κάθε χρόνο πηγαίνει στη Χάρη Της να ανάψει κερί και να προσευχηθεί για την Εκκλησία και το Γένος.
Αν πας στην Πόλη, πήγαινε στο Μπαλουκλί. Και πιες από το αγίασμα αφού πρώτα κλείσεις τα μάτια και μετρήσεις τα περασμένα ώστε να καταλάβεις πώς η ζωή συνεχίζεται σ' αυτό το μέρος πάνω στη γης όπου θρήνος, θρύλος, ιστορία και παράδοση χάραξαν για πάντα μια πορεία που ξεκινά πριν από τόσους αιώνες και φθάνει μέχρι τις μέρες μας συνεχίζοντας και μετά από εμάς...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου