Το αυριανό ευαγγέλιο, γραμμένο από το χέρι του Ευαγγελιστού Λούκα, εξιστορεί δύο θαυμαστά γεγονότα μεταξύ των θαυμάτων που καταγράφηκαν από τις διηγήσεις των ευαγγελιστών. Θαύματα που ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική, αφού αυτό ακριβώς σημαίνει θαύμα. Ότι η λογική δεν χωρά και ο ανθρώπινος νους, δεν μπορεί να κατανοήσει.
Στην διήγηση του, ο Ευαγγελιστής Λουκάς περιγράφει με λεπτομέρειες τα δύο θαύματα του Χριστού μας. Δεν παραμένει σε μια απλή αναφορά των γεγονότων, αλλά τα καταγράφει με λεπτομέρειες ώστε ακόμα και σήμερα, είκοσι αιώνες μετά, ο ακροατής ή αναγνώστης των κειμένων να κατανοήσει τι σημαίνει πως ο Θεός περπάτησε ανάμεσα στους ανθρώπους!
Ένας δυστυχής πατέρας, ο Ιάειρος, προεστός της συναγωγής, γονυπετής ικετεύει τον Χριστό μας να του χαρίσει το πολυπόθητο δώρο, την υγεία της βαριά ασθενούσας μοναχοκόρης του. Ένα παιδί δώδεκα ετών, βρισκόταν στο μεταίχμιο μεταξύ της ζωής και του θανάτου. Ο πατέρας, ελπίζει πως ο Χριστός μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα! Ελπίζει σε αυτό που ο άνθρωπος της κάθε εποχής δυσκολεύεται να αντιληφθεί. Πως ο Θεός μπορεί να κάνει ό,τι ο άνθρωπος αδυνατεί να κατανοήσει.
Πηγαίνοντας ο Χριστός μας για την οικία του Ιαείρου, μια άλλη πονεμένη γυναίκα που έπασχε από αιμορραγίες επί δώδεκα ολόκληρα χρόνια, έχοντας ξοδέψει όλη την περιουσία της αναζητώντας την θεραπεία χωρίς αποτέλεσμα, προσπαθεί παλεύοντας μέσα στο πλήθος να φτάσει τον Χριστό! Όχι να του ζητήσει το θαύμα! Είναι σίγουρη γι'αυτό! Αν δεν είχε την βεβαιότητα πως θα θεραπευτεί δεν θα έμπαινε σε αυτή την διαδικασία, να ψάξει να βρει τον Χριστό, να Τον αναζητήσει δηλαδή και να τον πλησιάσει η ίδια να Τον αγγίξει. Αυτή είναι μόνο η επιθυμία της. Να φτάσει κοντά Του και απλά να Τον αγγίξει...
Δεν μπορεί εξάλλου να Του μιλήσει, αφού δεκάδες άνθρωποι προσπαθούν ταυτόχρονα να Τον προσεγγίσουν. Η γυναίκα αυτή καταφέρνει να αγγίξει την άκρη του ρούχου Του και το θαύμα επιτελείται. Η αιμορραγία σταματά! Στην αναζήτηση όμως του ανθρώπου έρχεται να ανταποκριθεί ο Θεός. Μόλις ο Χριστός απευθύνεται στους μαθητές για να ρωτήσει ποιος Τον άγγιξε, εκείνοι απαντούν με τρόπο λογικό, δηλαδή με ότι οι ίδιοι βλέπουν: "Διδάσκαλε, βλέπεις τόσους ανθρώπους να έχουν στριμωχτεί κοντά σου και Εσύ ρωτάς ποιος σε άγγιξε;". Αυτό βλέπουν, αυτό λένε. Ο Λουκάς όμως διευκρινίζει ότι ο Χριστός ένιωσε το άγγιγμα της γυναίκας από την δύναμη που εξήλθε από μέσα του.
Εδώ εμφανίζεται η γυναίκα για να ομολογήσει αυτό που οι υπόλοιποι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν. Πηγαίνει μπροστά στον Χριστό μας τρέμοντας για να πει ενώπιον όλων των παρισταμένων πως ο Χριστός την θεράπευσε μόλις εκείνη άγγιξε το ρούχο Του. Μπορεί την ώρα εκείνη να ήταν κοντά στον Χριστό δεκάδες άνθρωποι. Μόνο εκείνη η γυναίκα όμως άγγιξε το θαύμα. Εκείνη που το αναζήτησε , εκείνη το έλαβε. Αυτό είναι το συναπάντημα της ελπίδας που αναζητά το θαύμα και της πίστης που τελικά το επιτελεί. Και αυτό το λέει ο ίδιος ο Χριστός μας όταν απευθυνόμενος στην θεραπευμένη γυναίκα της λέει: " Έχε θάρρος κόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε".
Ταυτόχρονα όμως , κάποιος έρχεται από το σπίτι του Ιάειρου για να αναγγείλει το θάνατο της κόρης του. Για τον αγγελιοφόρο είναι πλέον άσκοπη η μετάβαση του Κυρίου μας στο σπίτι του Αρχισυνάγωγου αφού πλέον ο θάνατος με τα ανθρώπινα δεδομένα έχει επέλθει. Γιαυτό λέει στον Ιάειρο, "μην ενοχλείς τον διδάσκαλο", δεν έχει νόημα πλέον, το παιδί πέθανε. Αυτό είδε, αυτό λέει! Όμως, ο Χριστός απευθυνόμενος στον Ιάειρο, του λέει κάτι διαφορετικό, σαν να του δίνει μια υπόσχεση θα λέγαμε:" Μη φοβάσαι· μόνο να πιστεύεις και θα σωθεί". Λέει ψέματα ο Θεός; Ποτέ!
Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι, αφήνει κοντά του μόνον πέντε άτομα. Τους τρεις μαθητές Του , Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη και τους γονείς του παιδιού. Τους δίνει δηλαδή την ευκαιρία να ζήσουν ότι η λογική τους δεν αντέχει να ζήσει. Το να επιστρέψει δηλαδή το παιδί, από το θάνατο στη ζωή. Εκεί κάπου, στο συναπάντημα αυτό η πίστης των ανθρώπων κλονίζεται. Και ενώ ο αρχηγός της ζωής και του θανάτου τους διαβεβαιώνει ότι το παιδί δεν πέθανε αλλά κοιμάται, αφού για όποιον πιστεύει στο Χριστό, ο θάνατος αποτελεί την αναμονή για την αιωνιότητα, εκείνοι αδυνατούν να το καταλάβουν βλέποντας, ας το προσέξουμε αυτό, βλέποντας το παιδί νεκρό! Αυτό είδαν, αυτό λένε!
Σκόπιμα επανέλαβα για τρίτη φορά την ίδια φράση. Αυτό είδαν και αυτό λένε. Έτσι κάνει ο άνθρωπος. Αυτό που μπορεί να δει, αυτό πιστεύει. Όμως, το θαύμα ξεκινά εκεί που η ματιά του ανθρώπου σταματά. Ο Θεός τους έδωσε την ευκαιρία και ταυτόχρονα τους είχε προειδοποιήσει γιαυτό που θα επακολουθούσε. Όμως δεν το κατάλαβαν. Ο Ιησούς τους είπε να βγουν από το χώρο και τότε, κρατώντας το χέρι της νεκρής παιδίσκης την καλεί πίσω στη ζωή με μια φράση: " Παιδί μου σήκω!". Και αμέσως την παραδίδει ζωντανή πίσω στους γονείς της που "εξέστησαν", δηλαδή θα λέγαμε, τα έχασαν, σάστισαν βλέποντας το γεγονός!
Αν όμως με μια προσεκτικότερη ματιά αντιπαραβάλλουμε τα δύο αυτά θαύματα θα διαπιστώσουμε κάτι πολύ ωραίο, πολύ ωφέλιμο. Στην πρώτη περίπτωση, αυτή της αιμορροούσας γυναίκας, εκείνη ψάχνει το Χριστό μας με την απόλυτη βεβαιότητα πως θα γίνει καλά. Γιαυτό δεν Του το ζητά αλλά προσπαθεί και καταφέρνει ακόμα και με δυσκολία, να Τον αγγίξει. Ο Ιάειρος πηγαίνει με την ελπίδα πως το παιδί του θα γίνει καλά! Το ελπίζει όμως έως ότου ακούει από τον απεσταλμένο της οικίας του, ότι η κόρη του πέθανε τελικά. Ακόμα όμως και σε εκείνην την ώρα, ο Χριστός του δίνει την ευκαιρία να αναπτερωθεί αυτή η ελπίδα με την φράση " να πιστεύεις και θα σωθεί". Δεν λέει αυτό που είπε στην γυναίκα," η πίστη σου σε έσωσε!". Να πιστεύεις λέει στον Ιάειρο... Γιαυτό και την στιγμή που τους διαβεβαιώνει πως το παιδί κοιμάται και δεν πέθανε, εκείνοι τον περιγελούν... Δεν αντέχει η λογική μπροστά στο θαύμα!
Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο μήνυμα αυτής της ευαγγελικής περικοπής, την οποία ο Λουκάς μας παρουσιάζει σε μια ταυτόχρονη και παράλληλη διήγηση, όπως ακριβώς κάνουν αντίστοιχα και ο Ματθαίος και ο Μάρκος, ώστε να αντλήσουμε τα ωφέλιμα συμπεράσματα μας: το θαύμα ξεκινά, εκεί όπου η λογική του ανθρώπου σταματά! Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο στο Θεό, αρκεί ο άνθρωπος να πιστέψει ότι μόνον ο Θεός μπορεί να κάνει τα αδύνατα για τους ανθρώπους, δυνατά για τον Ίδιο...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου