Όταν ξεκινώ να καταθέσω σκέψεις επάνω σε ένα κείμενο, πάντα έχω κατά νου τον τίτλο των σκέψεων μου.
Διαβάζοντας λοιπόν την αυριανή ευαγγελική περικοπή της θεραπείας του δαιμονισμένου από την χώρα των Γαδαρηνών, σκέφτηκα , για μια ακόμα φορά, πόσο διαχρονικό και επίκαιρο είναι το Ευαγγέλιο Του Χριστού!
Γιατί στην περίπτωση που μας αφηγείται ο Ευαγγελιστής Λούκας, σε μια διαφορετική εκδοχή του ίδιου θαυμαστού γεγονότος έτσι όπως το περιγράφουν και ο Μάρκος αλλά και ο Ματθαίος στις δικές τους ιερές διηγήσεις (Μκ 5,1-20 , Λκ 8, 26-39), ένας δυστυχισμένος άνθρωπος θεραπεύεται αλλά οι άνθρωποι τα γουρουνάκια τους σκέπτονται...
Τι ακριβώς έχει ομως συμβεί; Ο Χριστός μας φθάνει στην περιοχή των Γαδαρηνών όπου ένας δεσμευμένος από τον διάβολο άνθρωπος, έχει γίνει ο φόβος και ο τρόμος για τους συνανθρώπους του. Μάλιστα ο ευαγγελιστής μας δίνει πληροφορίες για την τραγική εικόνα που παρουσιάζει, αφού "ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν". Πόσο πιο τραγική εικόνα μπορεί να παρουσιάσει ένας άνθρωπος;
Εδώ λοιπόν έχουμε μια μοναδική ομολογία του διαβόλου στο πρόσωπο Του Χριστού μας. Ο διάβολος, χρησιμοποιώντας το στόμα του ανθρώπου, αποκαλεί για μια και μοναδική φορά τον Χριστό Υιόν Θεού! Αναγνωρίζει λοιπόν ο διάβολος, αυτό που οι άνθρωποι ακόμα και σήμερα αδυνατούν να παραδεχθούν... Οτι ο Χριστός είναι Θεός! Οχι μόνον αυτό, αλλά παρακαλεί τον Κύριο, ας το προσέξουμε αυτό, ο διάβολος Τον Χριστό, "ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν".
Εκει υπάρχει μια αγέλη χοίρων, ένα κοπάδι από γουρούνια που βόσκουν στο βουνό. Κάτω απο αυτά υπάρχει γκρεμός που καταλήγει στα νερά μιας λίμνης της περιοχής! Ο διάβολος που βρίσκεται μεσα στον άνθρωπο ως Λεγεών, μιας και δεν είναι ένας αλλά πολλοί, ζητά να του επιτραπεί "εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν·". Οταν το επέτρεψε ο Χριστός, συνέβη κάτι τρομακτικό! Τα ζώα δεν άντεξαν ούτε ελάχιστα λεπτά αυτό που ο άνθρωπος υπέφερε "ἐκ χρόνων ἱκανῶν", όπως μας αναφέρει παραπάνω το ιερό κείμενο, με αποτέλεσμα να πέσουν στον γκρεμό και να πνίγουν μέσα στην λίμνη.
Σε ελάχιστο χρόνο, το συμβάν γίνεται γνωστό στην γειτονική πόλη. Θα περίμενε λοιπόν ο αναγνώστης των ιερών κειμένων, οι κάτοικοι να βρούν τον Χριστό για να Τον ευχαριστήσουν για το οτι θεράπευσε τον συνάνθρωπο τους και ταυτόχρονα τους απάλλαξε από τον τρόμο που τους προκαλούσε η θλιβερή παρουσία του. Δεν συμβαίνει όμως αυτό! Αντίθετα βλέποντας τον συνάνθρωπο τους να κάθεται ήσυχα στα πόδια του Χριστού, φοβήθηκαν και "ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο". Τον ρώτησαν απλά αν μπορεί να φύγει απο κοντά τους... Άπαν το πλήθος, δηλαδή όλοι μαζί! Μάλιστα ο Μάρκος στην ίδια διήγηση αναφέρει ότι "ἤρξαντο παρακαλεῖν αὐτὸν ἀπελθεῖν ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν"(Μκ. 5,17). Να φύγει τελείως από την περιοχή τους.
Ο Θεός για μια φορά ακόμα υπακούει στον άνθρωπο! Κάνει αυτό που ο άνθρωπος του ζητά και φεύγει! Έως ότου ξανά, ο άνθρωπος τον καλέσει ξανά κοντά του... Έτσι κάνει ο Θεός! Βρίσκεται κοντά στον άνθρωπο μόνο όταν ο ιδιος το ζητήσει. Οι άνθρωποι της ευαγγελικής περικοπής φάνηκαν μάλλον φιλόζωοι παρά φιλάνθρωποι! Ετσι ακριβώς όπως συμβαίνει και σήμερα! Μεγαλύτερη αξία έχει πλέον η ζωή των ζώων, παρά των ανθρώπων.
Την ώρα που ο Χριστός φεύγει από τους ανθρώπους της πόλεως οι οποίοι του ζήτησαν να φύγει απο κοντά τους, ένας μένει πίσω για να μαρτυρά την ευεργεσία Του Θεού. Ο θεραπευμένος πρώην δαιμονισμένος που ξέρει καλύτερα απ' όλους τους άλλους τι σημαίνει να σε κρατά στα χέρια του ο διάβολος και τί σημαίνει να σε σώζει ο Θεός...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου