Θυμάμαι στα παιδικά μου χρόνια πως γιορτάζαμε τις Εθνικές επετείους! Άλλα χρόνια τότε χωρίς καμιά υποψία για τα μελλούμενα που θα ζούσαμε μέσα από πανδημίες και άλλα πρωτόγνωρα για εμάς που έμελλε τελικά να τα ζήσουμε.
Κάθε χρόνο την μέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, τα σχολεία γίνονταν αιτία να θυμηθούμε ανθρώπους που χάραξαν τον δρόμο της λευτεριάς και που τους βλέπαμε θυμούμαι να ποζάρουν αγέρωχοι μπρος στον θάνατο για τούτη την Πατρίδα, δικαιωμένοι μπρος στο Θεό γιατί εκπλήρωσαν το καθήκον τους απέναντι Του, ήσυχοι και αφτιασίδωτοι να κοιτούν σιωπηλοί τις επόμενες απο αυτούς γενιές!
Και μεις, μικρά παιδιά τότε, ντυμένοι τσολιαδάκια να τους θωρούμε με δέος αφού ο μακαριστός Μανιάτης δάσκαλός μας ο Κώστας ο Λεκκέας είχε ένα μαγικό τρόπο να μας μιλά για τους ήρωες του 1821 και να μας κάνει να θέλουμε να τους μοιάσουμε!
Πέρασαν τα χρόνια και μεγαλώσαμε. Και στα δικά μας θρανία ηρθαν και κάθισαν άλλα παιδιά. Και στην έδρα του δασκάλου μας, άλλοι δάσκαλοι. Τίποτα δεν είναι πλέον ίδιο. Τα πρόσωπα άλλαξαν μαζί με τις εποχές... Δεν ξέρω πια αν ακόμα τέτοια μέρα βάζουν στα σχολεία τα πορτρέτα των ηρώων. Του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Αθανασίου Διάκου και του Παπαφλέσσα, της Μπουμπουλίνας και της Μαντώς Μαυρογένους, του Ρήγα Βελεστινλή και του θρυλικού πρώτου Κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια...
Άλλαξαν οι εποχές! Φαίνεται πως ξεθωριάζουν οι μορφές των ηρώων της Ελλάδος και την θέση τους, πολύ φοβάμαι, θα πάρουν άλλοι που τους ηρωοποιούν οι συγκυρίες αυτής της παράξενης εποχής! Τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 πέρασαν μέσα στην περίοδο του κορωνοϊού. Και αν δεν ήταν η Εκκλησία να θυμίσει στους νεοέλληνες τα γεγονότα μέσα από πληθώρα εκδηλώσεων, εκδόσεων, συνεδρίων και άλλων πολλών σημαντικών επετειακών εκδηλώσεων, η νεώτερη Ελλάδα θα περνούσε τα 200 χρόνια ελευθερίας μέσα απο μια εκδήλωση, φαντασμαγορική μεν, αλλά αποστασιοποιημένη από τον παλμό που η ανάγκη για τον ζείδωρο της ελευθερίας αγέρα επιβάλλει ώστε να κρατά ζωντανή την θύμηση!
Και τώρα πάλι θα γίνουν πολλές εκδηλώσεις! Και παρελάσεις που κάποιοι θεωρούν πως δεν χρειάζονται. Γιατί πλέον, η έννοια της ελευθερίας ξεχείλωσε και απο απόκτημα, έγινε δικαίωμα! Και το δικαίωμα στηρίζεται δυστυχώς σε όσους το απόκτησαν ώστε να μπορούμε σήμερα εμείς οι νεώτεροι να το απολαμβάνουμε ως δικαίωμα! Σήμερα η έννοια της ελευθερίας δεν εχει προσδιορισμό! Τότε όμως είχε! Οι ήρωες αγωνίστηκαν μέχρι θανάτου, χωρίς να περιμένουν καμιά ανταπόδοση. Έφτασαν να επαιτούν για να ζήσουν όπως ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος. Αλλά πέθαναν ήσυχοι πως έπραξαν το καθήκον τους. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς σήμερα. Οχι τι θα κάνουμε την 25η Μαρτίου άλλα πως θα συνεχίσουμε μετά τις επόμενες μέρες, τα επόμενα χρόνια, στις επόμενες γενιές.
Η ιδέα της Ελευθερίας είναι απόκτημα ιερό! Και αποκτήθηκε γιατί οι άνθρωποι εκείνοι είχαν Θεό μέσα τους. Ήξεραν πως στον αγώνα για την ελευθερία είχαν Χριστό και Παναγία που σήμερα κάποιοι βλαστημούν! Ο Κολοκοτρώνης γονάτισε μπρος στην Παναγία στο Χρυσοβίτσι και Της ζήτησε με δάκρυα την βοήθεια Της στον αγώνα. Ο Καραϊσκάκης έκανε το ίδιο στην Κυρά της Ρούμελης, την Προυσιώτισσα τοποθετώντας επάνω στην Εικόνα Της τα παράσημα του σαν να Της έλεγε, Εσύ μπροστά και μεις ξωπίσω Σου!
Έτσι λευτερωθήκαμε! Με πίστη στο Χριστό και αγάπη στην Πατρίδα. Και το χω πει πολλές φορές και θα το πω και πάλι: τίποτα να μην βγάλει αυτός ο τόπος , είναι πολλά τα κόκκαλα που χει θαμμένα στα χώματα του. Κόκκαλα Αγίων και ηρώων όπου και να σκάψεις θα βρεις. Γι'αυτό και ο Σολομός τα κόκκαλα μνημονεύει στον εθνικό μας ύμνο γιατί από αυτά βγήκε η λευτεριά!
Να μπορούσα να γίνω και πάλι παιδί. Οχι για να ξαναζήσω τα περασμένα, αλλά για να μπορέσω έστω για μια στιγμή να ξαναδώ την Ελλάδα που μας μεγάλωσε με νοσταλγία για τις μορφές Εκείνων που σήμερα ξεθωριάζουν... Ξέρω πως δεν γίνεται, αλλά την ελπίδα μου δεν την χάνω! Γιατί οσο και να ξεθωριάζουν οι μορφές, τα πρόσωπα τους παντα θα εμπνέουν, πάντα θα δείχνουν τον δρόμο του χρέους και της θυσίας! Και αν και παλι χρειαστεί, τότε οι ξέθωρες μορφές πάλι θα ζωντανέψουν...
π. Θωμάς Ανδρέου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου