Μνήμη, Τεσσαράκοντα μαρτύρων...

Σήμερα γιορτάζει η Εκκλησία μας την μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων! Σαράντα  άνθρωποι που οδηγήθηκαν σε φρικτό μαρτύριο για την πίστη τους στον Χριστό! Τι σκέφτηκαν οι διώκτες τους για να τους κάνουν να αρνηθούν το Χριστό;Να τους ρίξουν μέσα στα παγωμένα νερά της λίμνης Σεβάστειας της Μικράς Ασίας, με  θερμοκρασία αρκετά χαμηλή υπό του μηδενός ώστε  να λιποψυχήσουν και να απαρνηθούν την πίστη τους σε Εκείνον.

Τους οδήγησαν λοιπόν στην παγωμένη λίμνη και με την σειρά τους έριχναν μέσα σε αυτήν. Κάποιοι δεν άντεξαν και μετά απο κάποιες ωρες τα μελανιασμένα απο το κρύο σώματα τους επέπλεαν νεκρά.  Ο τελευταίος από τους τεσσαράκοντα στρατιώτες,  ενώ είχε μπει στην οδό του μαρτυρίου,  βλέποντας τον οδυνηρό θάνατο να συναντά τους συστρατιώτες του, λιποψύχησε! Έκανε ενα βήμα πίσω και μπροστά σε όλους αρνήθηκε το Χριστό.... 

Δίπλα του, βρίσκεται ενας άλλος στρατιώτης ειδωλολάτρης, ο Αγλάιος,   ο οποίος καμιά σχέση δεν είχε με τον Χριστό και τους τριάντα εννέα που ξεπερνώντας τα ανθρώπινα θέλησαν να πεθάνουν για Αυτόν! Όμως έβλεπε και κάτι περισσότερο απο τους άλλους.  Έβλεπε τα νεκρά σώματα των μαρτύρων που επέπλεαν στην λίμνη της Σεβάστειας να έχουν χρυσά φωτεινά στεφάνια επάνω στα κεφάλια τους... 

Τότε έγινε κάτι που κανείς δεν θα περίμενε να συμβεί! Βλέποντας τον τελευταίο εκ των στρατιωτών να οπισθοχωρεί μπροστά στον θάνατο των υπολοίπων,  έπεσε ο ίδιος μέσα στα παγωμένα νερά,  παίρνοντας την θέση στο μαρτύριο εκείνου που λιποψύχησε!

Ο αριθμός των μαρτύρων λοιπόν παρέμεινε σαράντα.  Με την διαφορά της ανατροπής της τελευταίας στιγμής,  αφού άλλος είχε αποφασίσει να μαρτυρήσει και άλλος τελικά το έπραξε! Όπως δηλαδή έγινε και με τον ανώνυμο ληστή επάνω στο Σταυρό,  αφού την έσχατη ώρα βρίσκεται κοντά στον Χριστό έναςληστής, την στιγμή που απομακρύνεται από Εκείνον ένας Απόστολος... 

Αυτό που πάντοτε λέω είναι πως τις μεγαλύτερες ανατροπές τις κάνει ο Θεός! Στην περίπτωση των Αγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων αυτό βλέπουμε! Μια μεγάλη ανατροπή σε οτι θα θεωρούνταν δεδομένο! Ο Θεός όμως δεδομένα δεν έχει. Όπως επίσης η κρίση Του - ευτυχώς- δεν έχει καμία σχέση με την κρίση των ανθρώπων. Ο Αγλάιος,  ήταν εκεί την στιγμή που οι μάρτυρες έδιναν οτι πολυτιμότερο είχαν για τον Χριστό: την ζωή τους. Εδω είναι το κομβικό σημείο. Το να λυγίσει ο ένας και να κάνει πίσω είναι λογικό.  Φοβήθηκε; Σκέφτηκε το θάνατο που έβλεπε μπροστά του; Πάντως χωρά μέσα στη λογική του ανθρώπου.  

Αυτο που την ξεπερνά είναι η απόφαση του άλλου να επιλέξει,  χωρίς κανείς να του το επιβάλλει,  να πάρει την θέση εκείνου που έκανε πίσω! Όμως,  έτσι συμβαίνει είκοσι και πλέον αιώνες μέχρι σήμερα με τους ανθρώπους που ακολουθούν πραγματικά τον Χριστό. Αυτή η υπέρβαση της λογικής χωρίς κανένα στοιχείο παραλογισμού, είναι η πεμπτουσία  της χριστιανικής Πίστης που σήμερα συναντάμε στα πρόσωπα των Αγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων.  Σε αυτή την "λογική" του Θεού,  χωρούν όλοι.  Κυρίως όμως, όσοι δεν θεωρούν ως δεδομένη την σωτηρία τους...

                                                            π. Θωμάς Ανδρέου